Abstract
De persoonlijke kwaliteiten van de behandelaar zijn voor gedragstherapie waarschijnlijk minder belangrijk dan voor inzichtgevende therapie. Toch is ook de persoonlijkheid van de gedragstherapeut niet geheel zonder belang. Onderzoek wijst uit dat psychische stabiliteit, empathie, warmte en oprechtheid van de therapeut de kans op een succesvol verlopende gedragstherapie bevorderen. Van enkele andere eigenschappen kan worden verondersteld dat zij bevorderlijk zijn voor een geslaagde behandeling. Het gaat daarbij om relatiebevorderende eigenschappen, om specifiek motiverende eigenschappen en om een kritisch wetenschappelijke instelling. Om deze eigenschappen te verwerven of te versterken worden enkele methodes voorgesteld. Leertherapie hoort hier niet bij.
This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.
Notes
Aan dit voorstel ligt een idee ten grondslag van Bobby Kernkamp.
Literatuur
Arntz, A., & Dreessen, L. (1993). Cognitieve gedragstherapie bij persoonlijkheidsstoornissen. Directieve Therapie, 13, 5-27.
Barrett-Lennard, G.T. (1962). Dimensions of therapist response as causal factors in therapeutic change. Psychological Monographs, 76, no. 43 (whole no. 562).
Beck, A.T., Freeman, A., & Associates (1990). Cognitive Therapy of personality Disorders. New York: The Guilford Press.
Beutler, L.E., Machado, P.P.P., & Allstetter Neufeldt, S. (1994). Therapist variables. In A.E. Bergin, & S.L. Garfield (eds.), Handbook of psychotherapy and behavior change (fourth edition). New York, Chichester: Wiley.
Frank, J. (1973). Persuasion and Healing: A comparative Study of Psychotherapy (revised edition). Baltimore: Johns Hopkins University Press.
Hoogduin, K., Haan, E. de, Schaap, C., & Severeijns, R. (1988). Het verband tussen therapeutische relatie en therapieresultaat bij de behandeling van dwangneurose. Gedragstherapie, 21, 247-257.
Hoorens, V. (1986). De cliënt-therapeut relatie in gedragstherapie. Gedragstherapie, 19, 263-279.
Keijsers, G.P.J. (1994). Prognostic Factors in the Treatment of Anxiety Disorders. Studies on Treatment Success and Failure in Behavior Therapy. Nijmegen: Katholieke Universiteit Nijmegen (academisch proefschrift).
Keijsers, G., Schaap, C., & Hoogduin, K. (1995). Predictoren voor behandelresultaat bij paniekstoornis en dwangneurose. Een kritisch overzicht. Gedragstherapie, 28, 85-105.
Keijsers, G., Hoogduin, C.A.L., & Schaap, C. (1992). De therapist client rating scale (TCRS): meer data over structuur en validiteit. Gedragstherapie, 25, 201-211.
Korrelboom, C.W. (1995). Paniekmanagement en Exposure in Vivo bij Paniekstoornis met Agorafobie. Nijmegen: Katholieke Universiteit Nijmegen (academisch proefschrift).
Korrelboom, C.W., & Kernkamp, J.H.B. (1995). Gedragstherapie bij moeilijke patiënten. Tijdschrift voor Psychotherapie, 21, 475-482.
Lange, A. (1977). Judo, oftewel het niet trekken aan cliënten. In K. van der Velden (red.), Directieve Therapie. Deventer: Van Loghum Slaterus (deel 1).
Lange, A. (1984a). Over leertherapie. Kwartaalschrift voor directieve Therapie en Hypnose, 4, 82-85.
Lange, A. (1984b). Antwoord aan de heer Smulders. Kwartaalschrift voor directieve Therapie en Hypnose 4, 279-282.
Lange, A. (1987). Het motiveren van cliënten in directieve therapie. In A. Lange (red.), Strategieën in directieve Therapie. Deventer: Van Loghum Slaterus.
Leijssen, M., & Lietaer, G. (1991). Cliëntgerichte psychotherapie. In W. Vandereycken, C.A.L. Hoogduin, & P.M.G. Emmelkamp (red.), Handboek Psychopathologie. Houten: Bohn Stafleu Van Loghum (deel 2).
Lietaer, G. (1976). Nederlandstalige revisie van Barrett-Lennard's Relationship Inventory voor individueel-therapeutische relaties. Psychologica Belgica, 16, 73-94.
Schaap, C., Hoogduin, C.A.L., Keijsers, G., & Kersten, T. (1989). Motiveringstechnieken als processen van sociale beïnvloeding. In A.P. Buunk, & A. Vrugt (red.), Sociale psychologie en psychische problemen. Op het raakvlak van sociale en klinische psychologie. Assen: Dekker & Van de Vegt.
Schaap, C., Bennun, I., Schindler, L., & Hoogduin, K. (1993). The therapeutic Relationship in behavioural Psychotherapy. Chichester, New York: Wiley.
Sloane, R.B., Staples, F.R., Cristol, A.H., Yorkston, N.J., & Whipple, K. (1975). Psychotherapy versus Behavior Therapy. Cambridge, Mass.: Harvard University Press.
Thiel, J.H. (1991). Psychoanalytische psychotherapie. In W. Vandereycken, C.A.L. Hoogduin & P.M.G. Emmelkamp (red.), Handboek Psychopathologie. Houten: Bohn Stafleu Van Loghum (deel 2).
Velden, K. van der, & Dijck, R. van (1977). Motiveringstechnieken. In K. van der Velden (red.), Directieve Therapie. Deventer: Van Loghum Slaterus (deel 1).
Velden, K. van der, Hart, O. van der, & Dijck, R. van (1980). Positief etiketteren. In K. van der Velden (red.), Directieve Therapie. Deventer: Van Loghum Slaterus (deel 2).
Winkel, J. van, & Hoogenstrijd, A. (1995). De cliënt-therapeutrelatie in de gedragstherapie. Gedragstherapie, 28, 195-209.
Author information
Authors and Affiliations
Additional information
Kees Korrelboom werkt als gedragstherapeut bij de RIAGG Westhage in Den Haag.
Correspondentieadres: Verhulstplein 14, 2517 SC Den Haag.
About this article
Cite this article
Korrelboom, K. Enkele bevindingen en bespiegelingen over de persoonlijkheid van de gedragstherapeut. PSIE 24, 137–144 (1998). https://doi.org/10.1007/BF03061885
Issue Date:
DOI: https://doi.org/10.1007/BF03061885