Samenvatting
In de jaren zestig kwam vanuit de vrouwengezondheidsbeweging veel kritiek op het feit dat in de gezondheidszorg geen aandacht werd besteed aan de mate waarin lichamelijke en psychische klachten van vrouwen medebepaald werden door sociale en psychologische machtsverschillen tussen de seksen. De vrouwenhulpverlening die zich vervolgens ontwikkelde, stelde zich tot doel alternatieve vormen van voorlichting en hulp te bieden en de gezondheidszorg, en met name de ideologie die hieraan ten grondslag lag, kritisch te volgen.
This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.
Literatuur
Nelleke Nicolai Vrouwenhulpverlening en Psychiatrie.Amsterdam: SUA 1992, 352 pp., ƒ 39,90
Baker Miller, J. en anderen (1988). Het Zelf–in–Relatie, nieuwe psychologie voor de vrouwenhulpverlening. Eindhoven: de Els.
Egtberts, J., K. van der Marel, R. Rijkschroeff, en J. Soetenhorst de Savornin Lohman, Vrouwenhulpverlening in het algemene psychiatrische ziekenhuis. Tijdschrift voor Psychiatrie, 1992, 34, 4, 296–301.
Author information
Authors and Affiliations
Additional information
Hanneke Rijken, klinisch psycholoog/psychotherapeut, is werkzaam bij herstellingsoord Zonneduin te Bloemendaal.
About this article
Cite this article
Rijken, H. Vrouwenhulpverlening en Psychiatrie. PSIE 19, 270–272 (1993). https://doi.org/10.1007/BF03061814
Issue Date:
DOI: https://doi.org/10.1007/BF03061814