Recidiverende koortsconvulsies: behandeladvies voor de dagelijkse praktijk

Summary

Febrile seizures are the most common seizure disorder in children. The high recurrence rate is the most important complication and raises many questions. Firstly about possible long-term adverse effects. However, based on literature, recurrent febrile seizures do not influence later intellectual performance. In addition, the risk of subsequent epilepsy is not obvious. Secondly, the need of routine investigations in case of recurrent febrile seizures is often not clear. An electro-encephalogram (eeg) does not inform about the risk of recurrence and subsequent epilepsy. Therefore the routine practice of obtaining an eeg in recurrent febrile seizures is not justified. Neuroimaging should be obtained only in case of febrile seizures with high clinical suspicion of brain abnormalities. Finally, the necessity of prophylaxis to prevent recurrent febrile seizures has often been discussed. However, there is no evidence that any prophylactic therapy will alleviate the possibility of future epilepsy. Recurrent febrile seizures should not be treated with continuous or intermittent prophylaxis. An exception includes situations in which parental anxiety associated with recurrent febrile seizures is severe. In this case oral diazepam (0.33 mg/per kg, every 8 hours, until the child has been no febrile for 24 hours) at the onset of the febrile illness may be used.

Samenvatting

Koortsconvulsies zijn de meest voorkomende vorm van epileptische aanvallen bij kinderen. Het recidiverende karakter is de belangrijkste complicatie en roept in de praktijk veel vragen op. Ten eerste omtrent mogelijke schadelijke gevolgen op lange termijn. Aangetoond is echter dat recidiverende koortsconvulsies latere intellectuele prestaties niet beïnvloeden. Over een verband tussen latere epilepsie na recidiverende koortsconvulsies bestaat nog geen eenduidigheid. Ten tweede is de waarde van aanvullend onderzoek bij recidiverende koortsconvulsies vaak onduidelijk. Aangezien het elektro-encefalogram geen informatie over het risico op recidieven en epilepsie verschaft, bestaat hiervoor geen standaardindicatie. Aanvullende beeldvorming moet slechts worden verricht bij klinische verdenking op onderliggende hersenpathologie. Ten slotte rijst veelal de vraag over de noodzaak van profylactische behandeling bij recidiverende koortsconvulsies. Profylaxe verlaagt echter het risico op epilepsie niet en is niet geïndiceerd in zowel de chronische als intermitterende toedieningsvorm. Uitzondering vormen kinderen met recidiverende koortsconvulsies waarbij de ouders hevig ongerust zijn. In die gevallen kan profylaxe met diazepam oraal (0,33 mg/kg bij aanvang van een koortsperiode, iedere 8 uur, totdat het kind 24 uur koortsvrij is) overwogen worden.