Kindermasturbatie: een miskende diagnose van pseudo-epileptische aanvallen op kinderleeftijd

Summary

The diagnosis of epileptic seizures is primarily a clinical one. A good observation and analysis of the seizures allow in most cases to differentiate between epileptic and non-epileptic paroxysmal phenomena characterized by abnormal movements, behaviour and/or consciousness. One of these pitfalls is masturbatory behaviour in young children that, particularly in young girls, is misjudged. An insufficient analysis of anamnesis and seizure pattern can lead to superfluous, expensive and painful technical investigations. Videomonitoring of the seizures has proved to be of utmost importance for the diagnosis. The clinical characteristics of this paroxysmal behaviour in children and the medico-economic impact of a faulty diagnosis are illustrated by case reports.

Samenvatting

De diagnose van epileptische aanvallen wordt primair gesteld op klinische gronden. Een goede observatie en analyse van de aanvallen laat vaak toe om te differentiëren met andere vormen van paroxysmale fenomenen die gepaard gaan met abnormale bewegingen en/of gedrags- c.q. bewustzijnsveranderingen. Een van de valkuilen is kindermasturbatie, die vooral bij jonge meisjes miskend wordt. Een onvoldoende analyse van anamnese en aanvalspatroon kan leiden tot overtollig, duur en pijnlijk aanvullend technisch onderzoek. Videoregistratie van de aanvallen bewijst haar waarde en kan van essentieel belang zijn voor de diagnose. Aan de hand van enkele ziektegeschiedenissen worden de klinische kenmerken van dit paroxysmale gedrag op kinderleeftijd beschreven en de medisch-economische impact van verkeerde diagnostiek geïllustreerd.