Oorzaken van hypogammaglobulinemie bij zuigelingen en kleuters

Summary

In forty children, aged 0-48 months, with decreased serum immunoglobulin levels, a multistage laboratory protocol was used to identify immunodeficiencies. In twenty one children with agammaglobulinaemia admittance to the hospital occurred mostly after the age of 1 year, sometimes at the age of 3 or 4 years, even in children with congenital immunodeficiency. Most children did not develop severe infections, but rather recurrent respiratory tract infections; antibiotics were frequently used. The diagnoses made in these children were variable: X-linked agammaglobulinaemia, icf syndrome, X-linked hyper IgM syndrome, ataxia teleangiëctasie, and Bloom Syndrome. In six children no classifying diagnosis could be made.

In the children with scid the reasons for admittance to the hospital were failure to thrive, diarrhoea and sometimes interstitial pneumonia, rather than infections. They were referred at a younger age, mostly 3-6 months. Not all scid patients presented with lymphopenia. Several metabolic defects were established, including rag deficiencies, ada deficiency, mhc class II deficiency and Artemis deficiency.

Patients with hypogammaglobulinaemia of infancy were referred at the age of 6-12 months. Growth is mostly normal in these children despite recurrent infections. They have normal specific antibody responses. In most primary immunodeficiencies, screening for mutations can be performed.

Samenvatting

Bij veertig kinderen in de leeftijd van 0-48 maanden werd immunologisch onderzoek verricht wegens verlaagde serumspiegels van immunoglobulinen. Eenentwintig kinderen met agammaglobulinemie presenteerden zich meestal na het eerste levensjaar, soms pas na drie of vier jaar, zelfs bij een aangeboren defect. De meeste kinderen hadden geen ernstige infecties, maar snel recidiverende respiratoire infecties die frequent gebruik van antibiotica nodig maakten. De oorzaak van de agammaglobulinemie was wisselend: X-gebonden agammaglobulinemie (n = 5), ICF-syndroom (immunodeficiëntie, centromeer instabiliteit en faciale dysmorfieën) (n = 5), hyper IgM-syndroom (n = 2), ataxia teleangiëctasie (n = 2) en Bloom-syndroom (n = 1). Bij zes van de eenentwintig kinderen werd geen classificerende diagnose gesteld.

Bij elf kinderen met ernstige gecombineerde immunodeficiëntie (scid) vielen de infecties niet op, maar was er groeiachterstand, met diarree en vaak een interstitiële pneumonie. Zij presenteerden zich op jongere leeftijd, meestal 3-6 maanden na geboorte. Niet alle patiënten met scid hadden lymfopenie. Er werden verschillende metabole defecten gevonden (deficiënties in de recombinatie activerende genen, adenosinedeaminasedeficiëntie, HLA-klasse-II-deficiëntie en Artemis-deficiëntie).

‘Late rijpers’ (n = 8) presenteerden zich over het algemeen in de tweede helft van het eerste levensjaar. Zij groeiden meestal goed, ondanks de infectieproblemen en konden wel specifieke antistoffen produceren. Bij de meeste patiënten met ernstige primaire immunodeficiëntie is het nu mogelijk om met dna-onderzoek een genmutatie aan te tonen.