Besluitvormingsonderzoek in de jeugdzorg

Samenvatting

In dit commentaar worden de vier bijdragen aan het eerder gepubliceerde themanummer ‘Besluitvorming in de jeugdzorg’ (1995) besproken met speciale aandacht voor hun betekenis voor jeugdzorg en jeugdzorgbeleid. De onderzoeken geïnventariseerd door Knorth in ‘Besluitvorming over uithuisplaatsing in de jeugdzorg’ laten zien dat voor de formulering van toekomstig plaatsingsbeleid meer inzicht vereist is in de rol van de opnemer in samenhang met die van de plaatser. Toekomstig onderzoek zou zich bovendien moeten richten op alle potentiële plaatsingscasus in plaats van uitsluitend op de kinderen die daadwerkelijk in de residentiële of pleegzorg terechtgekomen zijn. De waarde voor de jeugdzorg van het door Pijnenburg en De Bruyn bestreken onderzoeksterrein in ‘Psychodiagnostische besluitvorming in teamverband’ zou toenemen door meer uniformiteit en intersubjectiviteit te brengen in de gehanteerde kwaliteitscriteria voor de beoordeling van de besluitvorming. Hermanns’ ‘verwetenschappelijkt’ model in ‘Besluitvorming in de jeugdzorg: het hulpverleningscontract als alternatief’ bevat waardevolle elementen voor de praktijk, maar het model wordt geïntroduceerd via een weinig overtuigende kritiek op de bestaande diagnostische middelen. De betekenis voor de jeugdzorg van ‘Het gebruik van onderzoeksgegevens bij besluitvorming in jeugdzorg en onderwijs’ door Harinck en Veerman wordt in twijfel getrokken.

Summary

In this comment the four contributions to the previously published special issue ‘Decision making in youth care’ (Kind en Adolescent,16(2), 1995) are discussed. The inventory of research reports about out–of–home placement offered by Knorth in Decision making on out–of–home placement in child and youth care makes clear that future placement policy needs more insight into the role of the admitting provision in its interconnectedness to that of the placement agency. Additionally, future research should concentrate on all potential placement cases instead of only on the children actually placed in residential institutions or foster care families. The significance for youth care of the research field covered by Pijnenburg en De Bruyn in Psychodiagnostics team decision making would be enhanced by introducing more uniformity and intersubjectivity in the criteria used for judging the quality of decision making. Hermanns's alternative model in Decision making in youth care. The guidance contract as an alternative contains valuable elements for youth care practice. It is introduced, however, via a less convincing criticism of current diagnostic means. The significance for youthcare of The use of research findings in decision making in youth care and education bij Harinck and Veerman is considered to be doubtful.