Geen effecten van klinisch vastgestelde as-II-comorbiditeit op resultaten van cognitieve gedragstherapie

Samenvatting

In eerdere studies werd gevonden dat de aanwezigheid van comorbide as-II-persoonlijkheidspathologie geen negatieve invloed heeft op het effect van cognitieve gedragstherapie (CGT) voor as-I-stoornissen. In die studies werden as-II-diagnoses gesteld in gestructureerde interviews. In dergelijke interviews echter krijgen aanmerkelijk meer patiënten een as-II-diagnose dan wanneer een meer gebruikelijk ongestructureerd en open klinisch interview zou worden afgenomen. In deze studie gingen de auteurs na of er negatieve invloeden zijn van persoonlijkheidspathologie op behandeleffecten, als as-II-comorbiditeit in een open interview wordt gediagnosticeerd.

De gegevens waren afkomstig van 421 patiënten met als eerste diagnose vooral obsessief-compulsieve stoornis, paniek/agorafobie, depressie en eetstoornissen. Bij 289 van hen werd een as-II-diagnose gesteld. Alle 421 patiënten werden intramuraal behandeld in een kliniek voor gedragstherapie.

De uitkomsten waren identiek aan de gegevens uit studies waarin as-II-pathologie middels een gestructureerd interview werd vastgesteld. Patiënten met persoonlijkheidspathologie hadden aan het einde van de behandeling over het algemeen meer klachten dan mensen zonder as-II-diagnose, maar datzelfde verschil bestond ook al voor de behandeling en de afname in klachten was in beide groepen gelijk. Het patroon trad op bij de groep als geheel, maar ook bij de as-I-diagnostische subgroepen. Hoewel het intuïtief plausibel lijkt dat therapie-effecten negatief worden beïnvloed door as-II-comorbiditeit, lijkt dit niet het geval te zijn bij angststoornissen, depressie en eetstoornissen.

Abstract

Earlier studies found no negative impact of axis-II co-morbidity on effects of cognitive behaviour therapy for axis-I disorders. Note that in those studies axis-II diagnoses were made in structured interviews. In such interviews, more patients receive an axis-II diagnose than in open and unstructured clinical interviews. It was investigated whether axis-II pathology has a negative impact on treatment outcome, if axis-II pathology is diagnosed in an open and not a priori structured way.

Data came from 421 patients, mainly suffering from obsessive compulsive disorder, panic disorder/agoraphobia, depression and eating disorders. 289 Of the patients received an axis-II diagnosis. Treatment was given in an indoor setting.

Outcome data were identical to those from earlier studies, where presence of axis-II pathology was assessed in structured interviews. Patients with axis-II pathology had more axis-I complaints after treatment, but they had so too before treatment, and the drop in complaints was identical. The pattern emerged for the total group, but also for the axis-I diagnostic subgroups.

Though it may appear intuitively plausible that axis-II has a negative impact on outcome, this does not seem to hold true for the treatment of anxiety disorders, depression and eating disorders.