Samenvatting
Patiënten met een conversiestoornis met insulten worden vaak ten onrechte als lijdend aan epilepsie gediagnosticeerd. De standaardprocedure voor de diagnose is het afnemen van een EEG bij de patiënt tijdens zo'n aanval. Toch komt het voor dat deze procedure geen afdoende uitsluitsel geeft. In dit artikel wordt een diagnostische procedure beschreven waarbij de therapeut een insult probeert op te wekken bij de patiënt bij wie een conversiestoornis vermoed wordt. Wanneer patiënten vervolgens een dergelijke aanval krijgen is het een methode die ertoe kan bijdragen conversieve insulten te onderscheiden van epileptische.
This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.
Referenties
Albach, F. (1993). Freuds verleidingstheorie: incest, trauma, hysterie (dissertatie). Amsterdam.
Aldenkamp, A.P., & Mulder, O.G. (1989). Some considerations on diagnosis and treatment of pseudo–epileptic seizures in adolescents. International Journal of Adolescent Medicine and Health, 4, 81–90.
Binswanger (1922). Die Kriegshysterie. In: O. von Schjernig (red.), I Handbuch der ärtzlichen Erfaherungen in Weltkrieg 1914/1918, Band IV (pp. 45–68). Leipzig: Barth Verlag.
Bolles, R.C. (1969). Avoidance and escape learning: Simultaneous acquisition of different responses. Journal of Comparative and Physiological Psychology, 68, 355–358.
Bolles, R.C. (1970). Species–specific defence reactions and avoidance learning. Psychological Review, 71, 32–48.
Carden, N.L., & Schramel, D.S. (1966). Observations of conversion reactions seen in troops involved in the Vietnam conflict. American Journal of Psychiatry, 123, 21–32.
Farley, J., Woodruff, R.A., & Guze, S.B. (1968). The prevalence of hysteria and conversion symptoms. British Journal of Psychiatry, 114, 1111–1125.
Fenwick, P. (1991). Evocation and inhibition of seizures: Behavioral treatment. In: D.B. Smith, D.M. Treiman & M.R. Trimble (red.), Advances in neurology, vol. 55. Neurobehavioural problems in epilepsy (pp. 163–184). New York: Raven Press.
Goodwin, J.M. (1993). Childhood sexual abuse and non–epileptic seizures. In: A.J. Rowan & J.R. Gates (red.), Non–epileptic seizures (pp. 181–192). Boston: Butterworth–Heinemann.
Hoogduin, C.A.L. (1987). Motivering voor psychotherapie bij patiënten met een somatoforme stoornis. Tijdschrift voor Psychotherapie, 13, 15–19.
Hoogduin, C.A.L. (1995a). Over de geneeskunst van Jomanda. Hypnotherapie, 3, 17–21.
Hoogduin, C.A.L. (1995b). Conversie. In: W.T.A.M. Everaerd et al. (red.), Handboek klinische psychologie (pp. 2–22). Houten: Bohn Stafleu Van Loghum.
King, D.W., Gallagher, B.B., Murvin, A.J., Smith, D.B., Marcus, D.J., Hartlage, L.C., & Ward, L.C. (1982). Pseudoseizures: Diagnostic evaluation. Neurology, 32 18–23.
Kloster, R. (1993). Pseudo–epileptic vs. epileptic seizures: A comparison. In: L. Gram, S.I. Johannessen, P.O. Osterman, & M. Siilanpää (red.), Pseudo–epileptic seizures (pp. 3–16). Petersfield, UK/Bristol, PA, USA: Wrightson Biomedical.
Peterson, D.B., Sumner, J.W., & Jones, G.A. (1950). Role of hypnosis in differentiation of epileptic from convulsive–like seizures. (Reader at the 106th annual meeting of the American Psychiatric Association). Detroit, Michigan.
Porter, R.J. (1993). Epileptic and non–epileptic seizures. In: A.J. Rowan & J.R. Gates (red.), Non–epileptic seizures (pp. 9–20). Boston: Butterworth–Heinemann.
Ramsay, R.A., Cohen, A., & Brown, M.C. (1993). Coexisting epilepsy and non–epileptic seizures. In: A.J. Rowan & J.R. Gates (red.), Non–epileptic seizures (pp. 47–54). Boston: Butterworth–Heinemann.
Sahlholdt, L. (1993). Psychological aspects of treatment. In: L. Gram, S.I. Johannessen, P.O. Osterman & M. Siilanpää (red.), Pseudo–epileptic seizures (pp. 75–80). Petersfield, UK/Bristol, PA, USA: Wrightson Biomedical.
Schwartz, B.E., Bickford, R.G., & Rasmussen, W.C. (1955). Hypnotic phenomena, including hypnotically activated seizures; Studies with the electroencephalogram. Journal of Nervous and Mental Diseases, 122, 564–574.
Author information
Authors and Affiliations
Additional information
Abstract
Patients with a conversion disorder with fits are often misdiagnosed as having epilepsy. The standard for making the diagnosis is considered to be a video recording of an attack during electroencephalographic monitoring. Nevertheless these procedures can lead to errors. In this article a diagnostic procedure is given in which the therapist induces seizures in patients with presumed conversion disorders. When patients experience a typical fit it is a way to differentiate between conversive and epileptic seizures.
Dr. C.A.L. Hoogduin, zenuwarts, is als hoogleraar psychopathologie verbonden aan de vakgroep Klinische Psychologie en Persoonlijkheidsleer van de KU Nijmegen. Hij is tevens managing–partner van de psychologenpraktijk HSK te Nijmegen. Drs. F. Moene, psycholoog, is werkzaam op de speciale conversieafdeling van het psychiatrisch centrum De Grote Rivieren te Dordrecht. Dr. G. Näring, psycholoog, is als universitair docent verbonden aan de vakgroep Klinische Psychologie en Persoonlijkheidsleer van de KU Nijmegen. Drs. J. Sonneveld is als psycholoog verbonden aan het psychiatrisch centrum De Grote Rivieren te Dordrecht. Drs. H.C.M. Brans is als psycholoog verbonden aan het psychiatrisch centrum De Grote Rivieren te Dordrecht. Correspondentieadres: Prof. dr. C.A.L. Hoogduin, Zoeterwoudsesingel 77, 2313 EL Leiden.
Rights and permissions
About this article
Cite this article
Hoogduin, K., Moene, F., Näring, G. et al. Insultprovocatie bij de diagnostiek van conversiestoornis met toevallen. DITH 16, 185–191 (1996). https://doi.org/10.1007/BF03060157
Issue Date:
DOI: https://doi.org/10.1007/BF03060157