Samenvatting
Het zogeheten uitbehandeld zijn van psychiatrische patiënten verwijst doorgaans naar stagnatie in de behandeling.Deze stagnatie kan niet alleen worden toegeschreven aan eigenschappen van de patiënt. Demoralisatie van de behandelaar speelt ook een rol. Uitbehandeld zijn wordt bevorderd door behandeldoelstellingen die niet goed aansluiten bij de wensen en mogelijkheden van de patiënt en door ontsporing van de werkrelatie. Een meer precieze afstemming van de behandeldoelen – eventueel geformuleerd als revalidatiedoelstelling – op de mogelijkheden van de patiënt kan bijdragen aan het voorkomen van een impasse in de behandeling. Recente inzichten op het terrein van de cognitieve gedragstherapie bij psychotische stoornissen en ernstige persoonlijkheidsstoornissen leveren niet alleen een technische bijdrage aan de behandeling, maar ook aan de bestrijding van de demoralisatie van de behandelaars. De toegenomen aandacht voor het hanteren van de werkrelatie draagt ook bij aan de preventie van het uitbehandeld zijn.
This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.
Referenties
Appelo, M.T. (1994). Rationele rehabilitatie bij schizofrene patiënten met wanen. Directieve therapie, 14, 193–215.
Appelo, M.T. (1996). Bottum–up rehabilitation in schizophrenia (academisch proefschrift). Groningen: Rijksuniversiteit Groningen.
Appelo, M.T., & Woonings, F.M.J. (1995). Omgaan met atypische leerbeperkingen. In: P.M.A.J. Dingemans, R.J. van de Bosch, R.S. Kahn & A.H. Schene (red.), Schizofrenie: onderzoek, implicaties voor de behandeling. Houten/Zaventem: Bohn Stafleu Van Loghum.
Arntz, A., & Dreesen, L. (1993). Cognitieve gedragstherapie bij persoonlijkheidsstoornissen. Directieve therapie, 13, 5–27.
Bosch, R.J. van den (1993). Schizofrenie, subjectieve ervaringen en cognitief onderzoek. Houten/Zaventem: Bohn Stafleu Van Loghum.
Chadwick, P., Birchwood, M., & Trower, B. (1996). Cognitive therapy for delusions, voices and paranoia. Chichester: John Wiley & Sons.
Dawson, D., & MacMillan, H.L. (1993). Relationship management of the borderline patient. New York: Brunner/Mazel.
Dyck, R. van (1994). Directieve therapie. In: F.M.J. Lemmens & P. Schnabel et al. (red.). Oriëntatie in de psychotherapie . Houten/Zaventem: Bohn Stafleu Van Loghum.
Fowler, D., Garety, P., & Kuiper, E. (1995). Cognitive behaviour therapy for psychosis. Chichester: John Wiley & Sons.
Gaag, M. van de (1995). Omgaan met stemmen horen. In: P.M.A.J. Dingemans, R.J. van den Bosch, R.S. Kahn & A.H. Schene, Schizofrenie: onderzoek, implicaties voor de behandeling. Houten/Zaventem: Bohn Stafleu Van Loghum.
Harris, M., & Bachrach, L.L. (red.) (1988). Clinical casemanagement. San Francisco: Jossey–bass.
Henselmans, H.W.J. (1993). Bemoeizorg (academisch proefschrift). Delft: Eburon.
Hoof, F. van, & Sande, R. van der (1994). Hulp vragen en krijgen bij de Riagg. Maandblad geestelijke volksgezondheid, 49, 131–141.
Joele, L. (1992). Gebeden zonder eind (1) & (2). In: K. v.d. Velden (hoofdred.), Directieve therapie 4. Houten/Zaventem: Bohn Stafleu Van Loghum.
Linehan, M.M. (1993). Cognitive–behavioral treatment of borderline personality disorder. New York: The Guildford Press.
Linehan, M.M., & Kehrer, C.A. (1995). Dialectische gedragstherapie voor borderline–persoonlijkheidsstoornissen. Psychotherapie, 3, 279–343.
Romme, M., Esscher, A., & Habets, V. (red.) (1988). Omgaan met stemmen. Maastricht: Rijksuniversiteit Limburg.
Rotteveel, R.J., Uffing, J.F.T., Vries, E.A.A.M. de, & Romme, M.A.J. (1988). Valkuilen bij de ambulante begeleiding van chronische patiënten. Maandblad geestelijke volksgezondheid, 43, 954–967.
Velden, K. van der (1989). Inleiding: ontwikkelingen in de directieve therapie. In: K. van der Velden (red.), Directieve therapie 3 . Deventer: Van Loghum Slaterus.
Author information
Authors and Affiliations
Additional information
Abstract
The so called treatment refractory of psychiatric patients refers to a deadlock in the cooperation between the patients en their therapists. This impasse cannot be attributed to quality's of patients only. Demoralisation of the therapist plays a significant role in treatment refractory. Treatment refractory is promoted further by treatment goals which are not well fitted to the requests and demands of psychiatric patients and by failure in the working alliance. A more exact fitting for treatment goals – eventually formulated as rehabilitation goals – and patient's potentials can be helpfull in preventing treatment refractory. Recent advances in cognitive behavioral therapy for psychosis and severe personality disorders not only contribute to treatment in a technical sense, but they combat demoralistion of the therapist too. Increased attention for dealing with the working alliance in general psychiatric care can prevent treatment refractory.
Correspondentie–adres: Dr. H. Henselmans, Psychiatrisch Centrum Willibrord, Kennemerstraatweg 464, 1851 NG Heiloo.
Rights and permissions
About this article
Cite this article
Henselmans, H. Directieve interventies bij zogeheten ‘uitbehandelde’ patiënten. DITH 16, 157–162 (1996). https://doi.org/10.1007/BF03060153
Issue Date:
DOI: https://doi.org/10.1007/BF03060153