Samenvatting
In 1984 verscheen Adolf Grünbaums The Foundations of Psychoanalysis. De strekking van hetgeen Grünbaum te vertellen had kwam, kortweg, hierop neer: in weerwil van wat sommige wetenschapstheoretici beweren, lenen belangrijke leerstukken uit de psychoanalyse zich heel goed voor extraklinische toetsing. Sterker nog, die toetsing is op redelijke schaal al ter hand genomen en met doorgaans teleurstellende uitkomsten. Tot zover Grünbaum. Wie Grünbaum had willen complimenteren of wie een door hem veronachtzaamd argument naar voren had willen brengen kon dat doen in de ‘commentaries’ van de Behavioral and Brain Sciences (Vol. 9, 1986).
This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.
Referenties
Hout, M. A. van den, Merckelbach, H. & Jansen, A. (1991). Klassieke conditionering. Over populaire misvattingen en nieuwe inzichten. Directieve Therapie, 11, 95–118.
Jonghe, F. de (1986). Een psychoanalytische therapie, helpt dat? In R. A. Pierloot & J. H. Thiel (Red.). Psychoanalytische therapieën. Deventer: Van Loghum Slaterus.
Power, M. & Brewin, C. R. (1991). From Freud to cognitive science: A contemporary account of the unconscious. British Journal of Clinical Psychology, 30, 289–110.
Author information
Authors and Affiliations
Rights and permissions
About this article
Cite this article
Merckelbach, H. Vanuit een luie stoel. DITH 13, 43–44 (1993). https://doi.org/10.1007/BF03060025
Issue Date:
DOI: https://doi.org/10.1007/BF03060025