samenvatting
In de handboeken over het gebruik van psychofarmaca zoals methylfenidaat bij kinderen met ADHD staan veel algemene richtlijnen zoals opbouwschema's van het medicijn, beschrijvingen van werking en bijwerkingen en soms vragenlijsten ter evaluatie van de werking en bijwerkingen. Hoe de medicatie opnieuw voor te schrijven na staken wordt doorgaans niet vermeld. In de praktijk wordt de medicatie nogal eens gestaakt. Uit weerstand tegen de medicatie, door vervelende ervaringen met eerdere medicatie, of vanwege spanningsvolle gebeurtenissen in het gezin, op school of elders. Ouders kunnen methylfenidaat in die gevallen als onwerkzaam of zelfs negatief ervaren, zodat het gebruik snel weer wordt gestaakt. Feitelijk heeft dat dan niets met het beoogde effect of met bijwerkingen te maken. Het is van belang voor de clinicus, oog te hebben voor deze facetten en er creatieve oplossingen voor te vinden. In dit artikel worden drie voorbeelden beschreven waarbij waarschijnlijk (ook) andere factoren dan bijwerkingen een rol spelen en het gebruik van methylfenidaat na relatief korte tijd is gestaakt en met succes weer is hervat.
Literatuur
Arnold-von Saher, R.A., Boer, F. & Burggraaf, J. (2000). Pleidooi voor dubbelblinde proefbehandeling met methylfenidaat in de dagelijkse klinische praktijk van ADHD bij kinderen. Tijdschrift voor Psychiatrie, 42, 837-844.
Buitelaar, J.K. (2002). Epidemiology: what have we learned over the last decade. In Sandberg, S. (red). Hyperactivity and Attention-Deficit Disorders, 2e ed. Cambridge: University Press Cambridge.
Conners, C.K. (1997). Conners Teacher Rating Scale-Revised. North Tonawanda, New York: Multi Health Systems.
Farmacotherapeutisch Kompas 2004, College voor Zorgverzekeringen, p 128-131.
Green, W.H. (1995). Child and Adolescent Clinical Psychopharmacology, 2e druk Baltimore: Williams & Wilkins.
Kutcher, S. (2002). Practical child and adolescent psychopharmacology. Cambridge: Cambridge University Press.
Martin, A., Scahill, L., Charney, D.S., & Leckman, J.F. (2003). Pediatric psychopharmacology, Principles and Practice.Oxford: Oxford University Press.
Richtlijn Diagnostiek en Behandeling ADHD (kinderen en adolescenten) (1999),Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie, Amsterdam: Boom.
Werry, J.S. & Aman, M.G. (1993). Stimulants.New York/London: Plenum Medical Book Company.
Westermann, G.M.A. (2002). Pubers en pillen, het belang van tekst en uitleg. Kind en Adolescent Praktijk 1(1), 40-43.
Author information
Authors and Affiliations
Corresponding author
Rights and permissions
About this article
Cite this article
van den Ban, E. Twee keer is scheepsrecht. KIAP 3, 15–18 (2004). https://doi.org/10.1007/BF03059502
Published:
Issue Date:
DOI: https://doi.org/10.1007/BF03059502