Stenttrombose: vroege en late trombose bij sirolimus- en paclitaxel-eluting stents

Abstract

Drug-eluting stents worden veelvuldig toegepast bij percutane behandeling van coronaire ziekten. Dit zijn stents die in een vernauwde arterie worden geplaatst en die ter plekke langzaam een geneesmiddel afstaan waardoor celproliferatie als gevolg van de ontstekingsreactie, die optreedt door het aanbrengen van de stent, geblokkeerd wordt. Hierdoor wordt de vorming van littekenweefsel voorkomen en samen met antistollingtherapie wordt zo het opnieuw verstopt raken van de arterie voorkomen. Al meermalen is in MFM aan bod gekomen dat het optreden van stenttrombose – een weinig voorkomende, maar catastrofale complicatie, die leidt tot myocardinfarct of plotse dood – een belangrijke complicatie is. De incidentie van stenttrombose binnen een jaar na implantatie is al vaker beschreven. Bij sommige patiënten treedt echter in een nog latere fase stenttrombose op. Daemen et al. bestudeerden in een grote cohortstudie de incidentie en het tijdsverloop van stenttrombose bij patiënten met drug-eluting stents in de klinische praktijk. Ook bestudeerden ze voorspellende factoren en verschillen tussen vroege en late stenttrombose en tussen sirolimus- (SES) en paclitaxel-eluting stents (PES). Sirolimus en paclitaxel remmen beide intracellulaire processen die essentieel zijn voor de celdeling.

Literatuur

Acetylsalicylzuur: in Nederland op de markt als Acetylsalicylzuur Cardio®, Acetylsalicylzuur Neuro® en als Aspirine Protect®

Clopidogel: in Nederland op de markt als Plavix®

Sirolimus afgevende stent: in Nederland op de markt als Cypher®

Paclitaxel afgevende stent: in Nederland op de markt als Taxol Express®