De tennisarm:wel of niet behandelen met corticosteroïden?

Abstract

Een tennisarm, ook wel een tenniselleboog of epicondylitis lateralis humeri genaamd, komt bij circa 1-3% van de bevolking voor. Het wordt waarschijnlijk veroorzaakt door overbelasting als gevolg van draaibewegingen die de onderarm maakt ten opzichte van de bovenarm waardoor kleine scheurtjes in de pezen van de onderarmspieren ontstaan die aanhechten bij de elleboog. Een tennisarm herstelt spontaan, al kunnen de klachten in sommige gevallen tot twee jaar aanhouden. Veelal worden patiënten dan ook behandeld met bijvoorbeeld analgetica, corticosteroïdinjecties, fysiotherapie, acupunctuur of chirurgie. Voldoende bewijs voor deze behandelmethoden ontbreekt echter nog. In een gerandomiseerd, gecontroleerd onderzoek van Bisset et al. worden het korte- en langetermijneffect van fysiotherapie ten opzichte van een corticosteroïdinjectie ofwel een afwachtend beleid bestudeerd 1. Hiertoe zijn 198 patiënten met een gedurende minimaal zes weken bestaande tennisarm gerandomiseerd voor acht fysiotherapiebehandelingen (n = 67), een corticosteroïdinjectie (1% lidocaïne + 10 mg triamcinolonacetonide, n = 65) of voor een afwachtend beleid,waarbij naast ergonomische instructies ook het advies werd gegeven de pijn onder controle te houden met warme en koude compressen en/of analgetica (n = 67).

Literatuur

Lidocaïne: in Nederland op de markt als zodanig en als Xylocaine®

Triamcinolonacetonide: in Nederland op de markt als zodanig en als Kenacort-A®. De in het artikel genoemde combinatie is in Nederland niet in de handel. De combinatie bestaat wel met een ander corticosteroïde, namelijk Depo-Medrol met Lidocaïne® (Methylprednisolon 40 mg+Lidocaïne 10 mg per ml)