Samenvatting
De thiazolidinedionen vormen een nieuwe groep orale bloedglucoseverlagende middelen. In Nederland zijn twee middelen geregistreerd: pioglitazon (Actos) en rosiglitazon (Avandia). Thiazolidinedionen verlagen de bloedglucoseconcentraties en verhogen de insulinegevoeligheid. In tegenstelling tot de sulfonylureumderivaten (o.a. glibenclamide, gliclazide) hebben thiazolidinedionen geen invloed op de insulinesecretie als zodanig, waardoor er geen risico is op hypoglykemie. Thiazolidinedionen zijn alleen actief als er voldoende insuline beschikbaar is. Pioglitazon en rosiglitazon zijn geregistreerd als orale monotherapie bij patiënten met diabetes mellitus type 2, met name bij degenen met overgewicht, bij wie dieet en inspanning onvoldoende vruchten afwerpen en bij wie metformine niet toepasbaar is vanwege contraindicaties of intolerantie. Beide middelen zijn ook geregistreerd als adjuvans in de behandeling van diabetes mellitus type 2 bij patiënten met een onvoldoende gecontroleerde bloedspiegel ondanks maximale dosering van een sulfonylureumderivaat of metformine.
Literatuur
Yki-Jarvinen H. Thiazolidinediones. N Engl J Med 2004;351:1106-18.
Diamant M, Heine RJ. Thiazolidinediones in type 2 diabetes mellitus. Drugs 2003;63:1373.
Abrahamson MJ. Clinical use of thiazolinediones: Recommendations. Am J Med 2003;115-6S.
Farley-Hills E, Sivasankar R, Martin M. Fatal liver failure associated with pioglitazone. BMJ 2004;329:429.
Gegick CG, Altheimer MD. Thiazolidinediones: Comparison of long-term effects on glycemic control and cardiovascular risk factors. Curr Med Res Opinion 2004;20:919.
Author information
Authors and Affiliations
Rights and permissions
About this article
Cite this article
Handoko, K.B. Thiazolidinedionen bij diabetes mellitus. MFAM 43, 32–33 (2005). https://doi.org/10.1007/BF03058535
Issue Date:
DOI: https://doi.org/10.1007/BF03058535