Bipolaire stoornis

Samenvatting

Een bipolaire stoornis is een depressie die afgewisseld wordt met perioden van manische ontregeling. Een enkele manische episode is voldoende voor de diagnose, als deze niet wordt veroorzaakt door amfeta- minemisbruik of door een feochromocytoom. Als de manische ontregeling mild verloopt, wordt wel van hypomanie gesproken. Bij ernstiger manische manifestaties kunnen psychotische verschijnselen optreden en kan de patiënt een gevaar voor zichzelf of anderen vormen. Verscheidene beroemde musici en schrijvers leden aan een bipolaire stoornis en verschillenden van hen en van hun behandelend artsen waren bang dat de farmacotherapie voor hun gemoedswisselingen ook hun creativiteit nadelig zou beïnvloeden. Het huidige inzicht is juist dat een adequate behandeling de creativiteit het best bewaart, dat alleen de vroege stadia van de manie bijdragen aan de creativiteit en dat een uitgesproken (‘full-blown’) manie juist destructief is. Er is zeker sprake van een familiair voorkomen: ongeveer 50% van de patiënten met een bipolaire stoornis heeft een positieve familieanamnese. Genomisch onderzoek suggereert loci op de chromosomen 18 en 22, maar voor diagnostiek leent dit gegeven zich (nog) niet. Het risico op de ontwikkeling van een bipolaire stoornis bij een kind van een aangedane ouder bedraagt circa 10%.