Bronchiolitis blijft een belangrijke reden voor ziekenhuisopname van zuigelingen. Het effect van bronchodilaterende middelen is onzeker, ook het effect van glucocorticoïden is omstreden.

Canadese kinderartsen deden een gerandomiseerd, placebogecontroleerd dubbelblind onderzoek bij 67 kinderen met acute bronchiolitis. De kinderen varieerden in leeftijd van zes weken tot vijftien maanden; ze werden opgenomen met een eerste episode van piepende ademhaling bij een viraal infect; zeer milde en ernstige ziektegevallen werden uitgesloten. De patiëntjes kregen oraal 0,5 mg dexamethason per kg lichaamsgewicht als eerste dosis en 0,3 mg/kg op de volgende twee ochtenden. Alle patiëntjes kregen salbutamol-verneveling 0,15 mg/kg elke vier uur gedurende de eerste 24 uur. Na 24 uur was er geen verschil in een score van respiratoire distress bij de 61 evalueerbare patiëntjes. Toediening van dexamethason draagt dus niet bij tot een sneller herstel.

Een begeleidend redactioneel commentaar plaatst de gegevens in perspectief. Het onderzoek bevestigt eerdere kleinere onderzoeken waarbij geen effect van glucocorticoïden kon worden bewezen, noch alleen noch in combinatie met β2-agonisten. Op latere leeftijd en bij astma helpen deze medicamenten wel; waarom? Onder een leeftijd van twee jaar hebben glucocorticoïden ook geen effect bij astma; mogelijk is er een relatie met de grootte van de bronchioli.

Andere vormen van therapie zijn geprobeerd, omdat er in 85% van de gevallen van bronchiolitis sprake is van een infectie met respiratoir syncytiaal virus. Zo zijn pogingen beschreven met ribavarine, met interferon A, met hyperimmuun anti-RSV-serum, zonder veel resultaat. Onderzoek naar preventie van RSV-infectie in zuigelingen met begeleidende risico's, zoals congenitale hartziekte of prematuritas, zou hoge prioriteit moeten hebben.