Samenvatting
In de marge van de vuurwerkramp in Enschede kwam de gedachte op om bloed van pasgeborenen, verzameld in het kader van neonatale screening en bewaard bij het RIVM, te gebruiken voor identificatie van slachtoffers. Toen het bestaan van een dergelijke verzameling lichaamsmateriaal langs die weg in de publiciteit kwam, leidde dat echter tot kritische vragen in de media. In augustus jongstleden verscheen ais reactie daarop een rapport van de Registratiekamer waarin de bewaring van het hielprikbloed wordt getoetst aan de wetgeving inzake persoonregistraties en aan het belang van bescherming van depersoonlijke levenssfeer in het algemeen. Bij lezing vallen een aantal punten op.
Author information
Authors and Affiliations
Rights and permissions
About this article
Cite this article
Gevers, J.K.M. Hielprikbloed als testcase. TGVR 24, 154 (2000). https://doi.org/10.1007/BF03055854
Published:
Issue Date:
DOI: https://doi.org/10.1007/BF03055854