Skip to main content
SpringerLink
Log in

De wet van Walras (II)

  • Published:
De Economist Aims and scope Submit manuscript

Summary

Walras' Law occupies an important place in the discussions about some famous controversies such as the Patinkin-controversy and that between the Loanable Funds Theory and the Liquidity Preference Theory. After a brief introductory section about the contents and the basis of this theorem, the question of the traditionally attached identity predicate is discussed. In this connection it seemed useful to distinguish between: (a) equilibrium equations, (b) falsifiable identities, and (c) tautological identities. Walras' Law belongs to the class of falsifiable identities, because — given the assumption of the validity of the budget principle and the traditionally used definition of the excess demand concept — the Walrasian Theorem is valid even in disequilibrium situations, although it can be falsified in the real world.

The second part of this study has been devoted to the question for which economic models this law can be said to be appropriate. In this connection the criticisms of Hansen, Rose, Archibald and Lipsey, Patinkin, Clower, and Tsiang have been thoroughly studied. The final conclusion is that the expressed criticisms cannot stand up, unless the underlying assumptions are changed,e.g., if a system of highly monopolized markets is chosen in stead of the traditional general equilibrium analysis based on perfect or monopolistic competition. Generally speaking, we may say that Walras' Law is also valid in inflationary, unemployment or non-tâtonnement models, because these additional assumptions do not necessarily violate the above-mentioned underlying assumptions of the Walrasian Theorem. These basic assumptions are very useful and fairly reasonable in such a general equilibrium analysis, but they are neither necessarily inevitable nor always sufficiently realistic.

This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.

Access this article

Log in via an institution

Price excludes VAT (USA)
Tax calculation will be finalised during checkout.

Instant access to the full article PDF.

Institutional subscriptions

Similar content being viewed by others

References

  1. G. C. Archibald en R. G. Lipsey, Monetary and Value Theory: A Critique of Lange and Patinkin,Review of Economic Studies, XXVI (1958/59), pp. 1–22.

    Article  Google Scholar 

  2. Er bestaat een uitgebreide litteratuur over de Patinkin-controverse, welke nog steeds uitdijt. Belangrijke samenvattingen zijn te vinden bij: K. Brunner, Inconsistency and Indeterminacy in Classical Economics,Econometrica, XIX (1951), pp. 152–173; G. S. Becker en W. J. Baumol, The Classical Monetary Theory: The Outcome of the Discussion,Economica, N.S., XIX (1952), pp. 355–376; S. Valavanis, A Denial of Patinkin's Contradiction,Kyklos, VIII (1955), pp. 351–369, en L. J. Mauer, The Patinkin Controversy: A Review,Kyklos, XIX (1966), pp. 299–315. Ook enige Nederlandse auteurs hebben zich kortelings met dit onderwerp beziggehouden: A. Heertje, Die theoretische und empirische Bedeutung der Patinkin-Kontroverse,Kyklos, XVII (1964), pp. 31–40; J. Pen, Patinkin's theorie na tien jaar,De Economist, CXIV (1966), pp. 273–281; Th. C. M. J. van de Klundert, Enkele opmerkingen naar aanleiding van de theorie van Patinkin,De Economist, CXV (1967), pp. 60–71, en H. W. J. Wijnholds, Patinkin en de klassieke dichotomie,De Economist, CXV (1967), pp. 396–399.

    Article  Google Scholar 

  3. Uitdrukkelijk stelt Patinkin dit in zijn artikel Relative Prices, Say's Law, and the Demand for Money,Econometrica, XVI (1948), pp. 135–154, inz. p. 135. Becker en Baumol hebben laten zien, dat een dergelijke interpretatie van het klassieke denken zeer betrekkelijk is, zelfs voor de wiskundige economisten. Vgl. Becker en Baumol, t.a.p., pp. 363 e.v.

  4. Vereenvoudigend wordt afgezien van de andere in de litteratuur onderscheiden prijzendichotomieën. Vgl. D. Patinkin,Money, Interest, and Prices, New York, 1956, hoofdstuk VIII.

  5. Men brengt soms terug op de veronderstelling, dat het geld niet in de nutsfunktie voorkomt. Men ziet het geld slechts als een sluier. Dit is één van de wegen tot het aannemen van de wet van Say.

  6. Archibald en Lipsey, t.a.p., pag. 16.

  7. G. Ackley,Macroeconomic Theory, New York, 1961, hoofdstuk V; S. C. Tsiang, Walras' Law, Say's Law and Liquidity Preference in General Equilibrium Analysis,International Economic Review, VII (1966), pp. 329–346.

  8. Vgl. A. Heertje, t.a.p.,, pag. 33.

    Google Scholar 

  9. Deze afgeleide excessieve geldvraag zal verder aangeduid worden met de raam, “gespiegelde excessieve geldvraag”, in navolging van de Engelse term “mirror image excess-demand for money”.

  10. Archibald en Lipsey, t.a.p.,, pag. 16.

    Google Scholar 

  11. Archibald en Lipsey, t.a.p. pag. 16.

    Google Scholar 

  12. D. Patinkin, The Invalidity of Classical Monetary Theory,Econometrica, XIX (1951), pp. 134–151, inz. pp. 147 e.v.

    Article  Google Scholar 

  13. W. J. Baumol, Monetary and Value Theory: Comment, in “A Symposium on Monetary Policy”,Review of Economic Studies, XXVIII (1960), pp. 29–56, inz. pag. 29; F. H. Hahn, The Patinkin Controversy, in “A Symposium on Monetary Policy”,Review of Economic Studies, XXVIII (1960), pp. 29–56, inz. pag. 42; H. G. Johnson, Monetary Theory and Policy,American Economic Review, LII (1962), pp. 335–384, inz. pag. 340; R. W. Clower, Classical Monetary Theory Revisited,Economica, N.S., XXX (1963), pp. 165–170, inz. pag. 165, en L. J. Mauer, The Patinkin Controversy: A Review,Kyklos, XIX (1966), pp. 299–315, inz. pag. 311.

  14. Baumol, t.a.p., Monetary and Value Theory: Comment, in “A Symposium on Monetary Policy”,Review of Economic Studies, XXVIII (1960), pag. 30.

  15. Zo bijv. in: Relative Prices, Say' Law and the Demand for Money,Econometrica, XVI (1948), pp. 135–154, inz. pag. 138, en in: The Indeterminacy of Absolute Prices in Classical Economic Theory,Econometrica, XVII (1949), pp. 1–27, inz. pag. 6.

  16. D. Patinkin,Money, Interest, and Prices, New York, 1956, pag. 34.

  17. D. Patinkin,t.a.p.,, noot H, pp. 447–448.

    Google Scholar 

  18. Th. C. M. J. van de Klundert, Enige opmerkingen naar aanleiding van de theorie van Patinkin,De Economist, CXV (1967), pp. 60–71, inz. p. 61.

    Article  Google Scholar 

  19. D. Patinkin,t.a.p.,, pag. 447.

    Google Scholar 

  20. D. Patinkin, Liquidity Preference and Loanable Funds: Stock and Flow Analysis,Economica, N.S., XXV (1958), pp. 300–318, inz. §3.

    Article  Google Scholar 

  21. D. Patinkin,t.a.p., pag. 314.

    Google Scholar 

  22. D. Patinkin, Reply to R. W. Clower and H. Rose,Economica, N.S., XXVI (1959), pp. 253–255, inz. pag. 254.

    Article  Google Scholar 

  23. R. W. Clower, The Keynesian Counterievolution: A Theoretical Appraisal, inThe Theory of Interest Rates, onder redaktie van F. H. Hahn en F. P. R. Brechling, Londen, 1965. Dit is een bundel opstellen plus diskussieverslag van de conferentie van de International Economic Association te Royaumont in 1962.

  24. Clower, t.a.p., The Keynesian Counterievolution: A Theoretical Appraisal, inThe Theory of Interest Rates, onder redaktie van F. H. Hahn en F. P. R. Brechling, Londen, 1965. pag. 107. Zie ook zijn artikel: Classical Monetary Theory Revisited,Economica, N.S., XXX (1963), pp. 165–170.

  25. Clower, t.a.p., The Keynesian Counterievolution: A Theoretical Appraisal, inThe Theory of Interest Rates, onder redaktie van F. H. Hahn en F. P. R. Brechling, Londen, 1965. pag. 106.

  26. J. R. Hicks: Mr Keynes and the ‘Classics’: A Suggested Interpretation,Econometrica, V (1937), pp. 147–159, herdrukt in de bundelReadings in the Theory of Income Distribution, onder redacie van W. Fellner en B. F. Haley, Philadelphia en Toronto, 1946, pp. 461–476.

  27. J. M. Keynes,The General Theory of Employment, Interest and Money, Londen, 1936, pp. 18–21.

  28. Clower, t.a.p., The Keynesian Counterievolution: A Theoretical Appraisal, inThe Theory of Interest Rates, onder redaktie van F. H. Hahn en F. P. R. Brechling, Londen, 1965. pag. 110.

  29. Een tâtonnement-proces wil zeggen dat de vorming van de evenwichtsprijzen geschiedt zonder de uitvoering van werkelijke transakties. De markttransakties vinden pas plaats na het tot standkomen van het marktevenwicht en wel tegen de evenwichtsprijzen. Er treden dus geen inkomenseffekten op uit hoofde van de feitelijke prijsvorming. Impliciet hierin is de veronderstelling van een grote prijsflexibiliteit.

  30. Clower noemt dit de „planned or notional excess demands” in tegenstelling tot de feitelijk relevant geachte „effective excess demands”. Clower, t.a.p., The Keynesian Counterievolution: A Theoretical Appraisal, inThe Theory of Interest Rates, onder redaktie van F. H. Hahn en F. P. R. Brechling, Londen, 1965. pag. 116.

  31. Clower geeft aan het budgetprincipe de wat verwarrende naam van „Say's Principle”. Hij acht dit overigens een zeer belangrijke veronderstelling: „Thus, Say's Principle may indeed be regarded as a fundamental convention of economic science, akin in all relevant respects to such basic ideas of physical science as the Second Law of Thermodynamics. Say's Principle is not true in the nature of things; but unless we presuppose something of the sort, we have absolutely nothing upon which to build an account of individual decision processes”. Clower, t.a.p., The Keynesian Counterievolution: A Theoretical Appraisal, inThe Theory of Interest Rates, onder redaktie van F. H. Hahn en F. P. R. Brechling, Londen, 1965 pag. 116.

  32. Althans indien het gerealiseerde inkomen kliner is dan het geplande inkomen. Voor de producenten is een analoog betoog te houden. Clower beperkt zich tot de consequenties van een aanbodsoverschot op de markt van produktiefaktoren. Met Keynes gaat hij steeds uit van een evenwichtige markt van eindprodukten. Clower gaat dus niet op in het meer algemene geval. In het diskussieverslag wordt aangetekend: „Professor Clower concluded: ‘To be even more frank, I haven't been able to get through the formal implications of the more general model’.” Vgl. F. P. R. Brechling, Summary Record of the Debate, inThe Theory of Interest Rates, Londen, 1965, pag. 304.

  33. Clower stelt vast, dat men in de meetkundige weergave van de theorie van het konsumentengedrag op de colleges wel uitgaat van het gerealiseerde inkomen. In de algebraïsche versies verliest men echter het zicht op deze interpretatie. Clower, t.a.p., The. Keynesian Counterievolution: A Theoretical Appraisal, inThe Theory of Interest Rates, onder redaktie van F. H. Hahn en F. P. R. Brechling, Londen, 1965pag. 120.

  34. Clower, t.a.p., The Keynesian Counterievolution: A Theoretical Appraisal, inThe Theory of Interest Rates, onder redaktie van F. H. Hahn en F. P. R. Brechling, Londen, 1965. pag. 120.

  35. Clower, t.a.p., F. P. R. Brechling, Summary Record of the Debate, inThe Theory of Interest Rates, Londen, 1965, pag. 122.

  36. Brechling, t.a.p., F. P. R. Brechling, Summary Record of the Debate, inThe Theory of Interest Rates, Londen, 1965. pag. 307.

  37. A. Leijonhutvud: Keynes and the Keynesians: A Suggested Interpretation,American Economic Review, LVII (1967), nr. 2, pp. 401–411. Dit is een samenvatting van een te verschijnen dissertatie voor de jaarlijkse vergadering van de A. E. A.

    Google Scholar 

  38. Zoals de konklusie luidde bij de bespreking van deze bijdrage van Clower door Th. C. M. J. van de Klundert inDe Economist, CXIII (1965), pag. 783.

  39. A. Leijonhutvud, t.a.p.. pag. 401. Wellicht is dene beschouwing een koltje naar de hand van J. Pen, gezien diens bemoeiingen met keynesianen van allerlei slag!

    Google Scholar 

  40. A. Leijonhutvud: t.a.p.. pag. 402.

    Google Scholar 

  41. A. Leijonhutvud: t.a.p.. pag. 410.

    Google Scholar 

  42. Als analogie met het verschil tussen Keynes en de klassieken haalt Leijonhufvud een citaat aan van N. Wiener: „Here there emerges a very interesting distinction between the physics of our grandfathers and that of the present day. In nineteenth century physics, it seems to cost nothing to get information”.

  43. Topics in Money: Discussion,American Economic Review, XLVII (1967), nr. 2, pp. 428–431.

  44. Althans het model dat Keynes gebruikt voor zijn aanvallen. Keynes zelf geeft toe dat hij met deze vereenvoudiging onrecht doet aan de „klassieken”, met name aan de konjunktuurtheoretici. Keynes, t.a.p., J. M. Keynes,The General Theory of Employment, Interest and Money, Londen, 1936, pag. 4.

  45. Vgl. de volgende opmerking van F. H. Hahn in de diskussie over Clowers bijdrage: „Hahn expressed agreement with Professor Clower that we might conceive of an equilibrium where all ‘active’ excess demands were zero but some ‘planned’ excess demands, e.g. for labour, were not”. Brechling, t.a.p. F. P. R. Brechling, Summary Record of the Debate, inThe Theory of Interest Rates, Londen, 1965, pag. 302.

  46. Zelfs indien men de vraag naar konsumptiegoederen losmaakt van het geplande inkomen blijft de wet van Walras geldig. Als men in dit geval een effektief arbeidsaanbod plant groter dan de vraag naar arbeid van ondernemerszijde, moet er een kompenserende onevenwichtigheid op de geldmarkt of de titelmarkt optreden.

  47. Vgl. F. A. Lutz, The Outcome of the Saving-Investment Discussion,Quarterly Journal of Economics, LII (1937/38), pp. 588–614.

    Google Scholar 

  48. G. von Haberler, Mr Keynes' Theory of the ‘Multiplier’: A Methodological Criticism,Zeitschrift für Nationalökonomie, VII (1936), pp. 299–305.

    Article  Google Scholar 

  49. Clower t.a.p. R. W. Clower, The Keynesian Counterievolution: A Theoretical Appraisal, inThe Theory of Interest Rates, onder redaktie van F. H. Hahn en F. P. R. Brechling, Londen, 1965, pag. 106 voetnoot 1.

  50. Brechling, t.a.p. F. P. R. Brechling, Summary Record of the Debate, inThe Theory of Interest Rates, Londen, 1965, pag. 303.

  51. Het is overigens opmerkelijk, dat Clowers klassieke model met volledige mededinging een positieve winstvariabele (inkomensvariabele) bevat. Dit betekent eigenlijk een niet-evenwichtige toestand in de klassieke theorie. Verder is er kritiek uit te oefenen op Clowers afleiding van de wet van Walras in dit model. De facto leidt hij namelijk dit theorema af als een evenwichtsvoorwaarde en maakt er drie regels verder een identiteit van! Clower, t.a.p. R. W. Clower, The Keynesian Counterievolution: A Theoretical Appraisal, inThe Theory of Interest Rates, onder redaktie van F. H. Hahn en F. P. R. Brechling, Londen, 1965, pag. 107. Voor een juiste afleiding van de wet van Walras als een identiteit in het geval van positieve winsten, zie men mijn dissertatieDe Controverse tussen de ‘Loanable Funds’ theorie en de ‘Liquidity Preference’ theorie, Amsterdam 1966, pp. 114–116.

  52. T. Negishi, Market Clearing Processes in a Monetary Economy, opgenomen inThe Theory of Interest Rates, Londen, 1965, pp. 152–163.

  53. Onder het overhevel-effekt verstaat men de invloed van verschillen tussen geplande en gerealiseerde aan- en verkopen op de geldende vraag- en aanbodscondities van de overige goederen.

  54. Negishi, t.a.p. T. Negishi, Market Clearing Processes in a Monetary Economy, opgenomen inThe Theory of Interest Rates, Londen, 1965, pag. 160.

  55. Negishi, t.a.p. T. Negishi, Market Clearing Processes in a Monetary Economy, opgenomen inThe Theory of Interest Rates, Londen, 1965, pag. 161.

  56. Negishi, t.a.p. T. Negishi, Market Clearing Processes in a Monetary Economy, opgenomen inThe Theory of Interest Rates, Londen, 1965, pag. 162.

  57. Keynes, t.a.p. J. M. Keynes,The General Theory of Employment, Interest and Money, Londen, 1936, pp. 19–20.

  58. S. C. Tsiang, Liquidity Preference and Loanable Funds, Multiplier and Velocity Analysis: A Synthesis,American Economic Review, XLVI (1956), pp. 539–564.

    Google Scholar 

  59. t.a.p., pag. 543.

    Google Scholar 

  60. S. C. Tsiang, Walras' Law, Say's Law and Liquidity Preference in General Equilibrium Analysis,International Economic Review, VII (1966), pp. 329–346, inz. pag. 329.

    Article  Google Scholar 

  61. t.a.p. pag. 332.

    Google Scholar 

  62. t.a.p. pag. 334. Analoge gedachten zijn te vinden bij Y. Takata, Critical Notes on the Theory of the Rate of Interest,Osaka Economic Papers, II (1954), pp. 1–17.

    Google Scholar 

  63. t.a.p. pag. 340.

    Google Scholar 

  64. Na een geringe herschrijving van Tsiangs uitdrukking op pag. 339. Het verschil bestaat in het weergeven van de term (M tr+M *) voor Tsiangs symboolM voor de totale geldvraag. De termM tr staat hier voor de transaktiegeldvraag.

  65. Strikt genomen is dit onjuist, want Tsiang verstaat onder de “pre-trading” transaktiegeldvraag kennelijkC d en onder de termM tr slechts de tijdens de lopende periode plaats hebbende accumulatie van kasontvangsten. Voor de vergelijking die hier geschetst wordt, is dit echter geen bezwaar, want dit verschil in betekenis van de termen slaat op de juiste weergave van de excessieve geldvraag en niet op de weergave van de excessieve goederenvraag. M.a.w. men zou de gebruikte uitdrukking van de wet van Walras eerst moeten korrigeren voor de onjuiste uitdrukking van de excessieve geldvraag, zoals Tsiang zich dit voorstelt, om de vergelijking met diens financieringsrestriktie te kunnen maken.

  66. Vgl. pag. 612 van dit artikel. Het equivalentiebewijs van Tsiang is onvoldoende. Dit blijkt duidelijk uit het analoge bewijs van W. L. Smith in diens artikel “Monetary Theories of the Rate of Interest: A Dynamic Analysis”,Review of Economics and Statistics XL (1958), pp. 15–21. Smiths eindvergelijking bevat nog de term 1/k, de omloopsnelheid van het aktieve geld, zodat slechts in het geval van k=1 het bewijs geldig is. Een algemeen geldige equivalentie tussen beide interesttheorieën is daarmee door Tsiang en Smith niet aangetoond. Het wijzen op de financieringsrestriktie in enge zin is m.i. wel van belang voor de bepaling van een gedetermineerd algemeen prijspeil in het klassieke monetaire model. Het is een beperking op de vorm van de gespiegelde excessieve geldvraag.

Download references

Authors
  1. A. J. Vermaat
    View author publications

    You can also search for this author in PubMed Google Scholar

Additional information

Het eerste gedeelte van dit artikel is opgenomen in De Economist 1968, aflevering 4.

Rights and permissions

Reprints and permissions

About this article

Cite this article

Vermaat, A.J. De wet van Walras (II). De Economist 116, 587–618 (1968). https://doi.org/10.1007/BF02367284

Download citation

  • Published:

  • Issue Date:

  • DOI: https://doi.org/10.1007/BF02367284

Search

Navigation