This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.
Literatur
Als zoodanig kan toch waarlijk niet gelden de opmerking, dat wij, ook blijkens den indruk van een ontwerp van het vorig ministerie tot wettelijke beperking van den werktijd van volwassen mannen gewekt, in onze overtuiging alleen beginnen te staan, iets waar wij bovendien nog lang zoo zeker niet van zijn. Voorts herinnert de N. R Ct. aan de geschiedenis der arbeidswet van 1889, welke beperking van den arbeidstijd van volwassen vrouwen voorschrijft en haar nachtarbeid verbiedt, uitsluitend op grond van gebleken misstanden, niet van een verlangen der meerderheid van de in fabrieken werkzame vrouwen. Het feit en de geschiedenis waren ons bekend. Doch een argument vóor de rechtmatigheid der toen genomen beslissing kunnen wij in die herinnering niet ontdekken.
Ter voorkoming van misverstand merken wij uitdrukkelijk op, dat ook in deze beschouwing voor sociale wetgeving wel degelijk ruimte is. Maar eene die, waar het geldt bestrijding van sociale misstanden, organiseert, leiding geeft, in bijzondere gevallen zelfs steun, niet eene die, anders dan bij gebleken volstrekte onvermijdelijkheid, belanghebben het werk uit handen neemt.
De Rijksdag heeft sedert wij het bovenstaande schreven inderdaad, op de door het amendement Paasche gewijzigde regeerings-grondslagen, met groote meerderheid (209 tegen 103) aan de conventie hare goedkeuring gehecht.
Rights and permissions
About this article
Cite this article
Kroniekschrijver De loop der bevolking in 1901. — Wijziging arbeidswet. — Suikerconventie. — De Ned. bank in 1901. — De centrale arbeidsbeurs te Amsterdam. — Graanrechten in Engeland. De Economist 51, 496–505 (1902). https://doi.org/10.1007/BF02286708
Issue Date:
DOI: https://doi.org/10.1007/BF02286708