De Conventie te Londen, 's Gravenhage, Parijs en Weenen.—De verstoordheid harer tegenstanders openbaart zich in aanvallen tegen de delegatiën. —Discussie in het Lagerhuis; verhouding tot Rusland (bl. 4–11); Engeland en zijne autonome koloniën (bl. 11–16). Discussie te 's Gravenhage over de Engelsche autonome koloniën (bl. 16). De Conventie in de Fransche Kamer (bl. 17), in Oostenrijk-Hongarije (bl. 18–23), en in de Nederlandsche Staten-Generaal (bl. 23–27).
This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.
References
Men vindt de nota in de vakbladen der suikerindustrie, alsmede in de «volkswirthschaftliche Chronik» van Conrad's Jahrbücher für Nationalökonomie und Statistik, van Juli 1902.
La Convention relative au régime des sucres, conclue le 5 Mars 1902 à Bruxelles, annotée d'après les pièces officielles, —la Haye 1902, p. 44.
Er schijnt eens uit Canada eene hoeveelheid van 60 ton suiker in Engeland te zijn aangebracht. Dat was klaarblijkelijk veeleer een toevals lading, tot aanvulling van opengebleven ruimte in het scheepsruim, dan gevolg van regelmatigen handel. Als algemeene regel kan men stellen dat Canada geen suiker uitvoert en dat, voor zoover dit mocht geschieden, de uitvoer plaats zal hebben naar New-York, 't welk dichter bij gelegen is en hoogere prijzen betaalt dan Londen.
De bruto-opbrengst der suikerbelasting in Oostenrijk-Hongarije in 1900–1901 bedroeg 130.548.837 kronen, bij een accijns van 380 kronen per ton geraffineerd. De consumtie, gelijk deze door het cartel was beperkt, was alzoo 346.181 ton. De regeering contingenteert thans voor 1903–1904 het verbruik op 366.000 ton, en heeft dus op hare bevolking van 40 millioen zielen de normale verbruikstoeneming in drie jaren op 20.000 ton geschat.
De cijfers voor het werkjaar 1902–1903 zijn geschat door de Internationale Vereeniging voor Suikerstatistiek (rondvraag 13 December 1902) en door Willet & Gray.
Rights and permissions
About this article
Cite this article
de Bouroull, d. De suiker in de parlementen van Europa. De Economist 52, 24–50 (1903). https://doi.org/10.1007/BF02228045
Issue Date:
DOI: https://doi.org/10.1007/BF02228045