This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.
Literatur
Mr. van Leyden. Sociaal Weekblad blz. 391.
Vrage: wanneer eene vrouw, die op 24jarigen leeftijd ophoudt te storten, reeds te veel betaalt, hoeveel betaalt dan de man niet te veel, door of voor wien de 72 cent per week doorgestort worden tot het 65e jaar? G. De berekening waarop deze noot doelt is door ons niet gemaakt om aan te toonen dat de bewaste vrouw reeds te veel betaald zoude hebben, doch om de bewering van Prof. G. te bestrijden dat «de Staat voor een spotprijs de pensioneering zal op zich genomen hebben». Dat een man door of voor wien, van zijn 12e tot zijn 65e jaar 72 cent per week zal zijn gestort te veel betaald heeft (wanneer hij namelijk niet veel uitkeering bij ziekte heeft genoten) is zeker, doch het is een feit dat bij elke verzekering onvermijdelijk is.
Niet juist. Bij verplichte verzekering van ieder, die ouder is dan 12 jaar, is voor allen de premie voor den 12jarige toereikend. Het zoude een gelukkig verschijnsel zijn, wanneer de door ons gestelde bijdrage te hoog bevonden werd. Art. 15 onzer «Proeve» voorziet in dat geval, maar wanneer de maatstaf voor de bijdrage genomen ware naar het tarief voor elk, die op 12 jarigen leeftijd met de storting aanvangt, dan zouden stellig in de eerste 15 a 20 jaar groote verliezen kunnen worden tegemoet gezien.
Ter vergadering van het Nut in 1888 werd meêgedeeld, dat de reglementen bekend waren van 271 begrafenis- en ziekenfondsen.
Rights and permissions
About this article
Cite this article
Smit, J., Lels, J. Is verplichte Levensverzekering van Werklieden mogelijk?. De Economist 38, 403–410 (1889). https://doi.org/10.1007/BF02215060
Issue Date:
DOI: https://doi.org/10.1007/BF02215060