This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.
References
De lezers van den Economist, die den inhoud van het tractaat nauwkeuriger willen kennen dan door enkele kennisneming van den tekst mogelijk is, zouden de processenverbaal der te Brussel gehouden bijeenkomst moeten raadplegen. Hen echter wacht dan de lectuur van een lijvig boekdeel, waarin niet gemakkelijk de weg te vinden is en dat bovendien moeielijk te verkrijgen is. De Belgische Regeering, die het uitgaf, zond aan de Gouvernementen een beperkt aantal exemplaren en stelde het niet in den handel verkrijgbaar. In Weenen en in Parijs zijn hetzij van wege de belanghebbende kooplieden hetzij van wege de Regeering terstond afdrukken van die processenverbaal vervaardigd. Om aan de onmiskenbare behoefte aan voorlichting te gemoet te komen, heeft de schrijver dezer regelen, op verzoek van eenige medegedelegeerden ter Conferentie, kort na de openbaarmaking van het tractaat een beknopt boek doen verschijnen onder den titel van «La Convention relative au régime des sucres, conclue le 5 Mars 1902 à Bruxelles, annotée d'après les pièces officielles» (den Haag, gebr. Belinfante).
De discussiën vindt men in La sucrerie Belge, organe de la société générale des fabricants de sucre de Belgique, nummers van 15 Mei en 1 Juni 1902.
Over de gevolgen eener verwerping door Duitschland stonden aldaar de meeningen scherp tegen elkander over. Zoo bv. de uitnemende deskundige der Regeering, de heer Coste: «Mit der gröszten» Gewiszheit können wir uns darauf verlassen dass, wenn Deutschland «allein oder auch mit Oesterreich-Ungarn zusammen ablehnt, «dann England mit Frankreich, Belgien und Holland die Konvention» abschliesst und dass dann den ablehnenden Staaten gegenüber «Kompensationszölle verhängt werden» (Rede te Maagdenburg, op 22 Mei). Hiertegenover Dr. Hager: «Eine Konvention von Frankreich», Oesterreich und England ohne Deutschland wäre ein Unding, «und so scheint es mir sicher dasz, wenn der deutsche Reichstag «die Konvention ablehnt, sie dann auch von Frankreich und in «Oesterreich abgelehnt wird.» (Rede op 3 Juni te Berlijn).
Aussagen der Sachverständigen, bladz. 44.
De organisatie van de Duitsche suikercartels is uitmuntend beschreven door Dr. C. Hager, das Zuckerkartell, en in eene brochure van Georges Dureau, les Cartels Sucriers, Parijs, 1902.
Mededeeling uit het Journal des fabricants de Sucre, van 2 Juli 1902.
Nota der Nederlandsche Regeering, overgelegd te Brussel in December 1901, en opgenomen in de bijlagen van de processenverbaal der Conferentie. Vgl. Rede van Richter (Reichstagsverhandlungen, 10 Juni 1902): «Nach der Schätzung der Regierung beträgt die Zuckerproduktion «in dem jetzt abgelaufenen Jahre 23 Millionen Doppelzentner, «während sie infolge des Sinkens der Preise überall eingeschränkt «wird und deshalb von der Regierung für das beginnende Zuckerjahr «nur auf 19 Millionen Doppelzentner geschätzt wird». Wat de Deutsche Zuckerindustrie van 20 Juni 1902 over deze zaak meldt, is onbetrouwbaar. In België is de totaalsom, welke wegens premiën door den Staat uitgekeerd wordt, gelimiteerd, ook voor het werkjaar 1902–1903. Een extra-uitvoer van Belgische zijde kan dus slechts leiden tot vermindering der premie per 100 kilogram. Er is geen motief voor de Belgische fabrikanten om tot dien uitvoer te besluiten.
Rights and permissions
About this article
Cite this article
de Bourouill, J.d. De Suiker in de Parlementen van Europa. De Economist 51, 515–540 (1902). https://doi.org/10.1007/BF02213378
Issue Date:
DOI: https://doi.org/10.1007/BF02213378