This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.
Literature
Van de hand van den Heer Sternheim, finantieel en economisch redacteur.
Zelfs in populairen trant is geijverd door het bekende werkje van “Het geld van Robinson Crusoë”, welks vertaling uit den kring van Mr. Vissering afkomstig is.
Mej. Van Drop vermeldt in een Economist-artikel van een Zweedsche conferentie van bankiers, die zic niet afkeerig betoonde van een discontoverhooging desnoods tot 10 of 15%.
Ik houd mij hierbij overtuigd, wat de hoofdzaken betreft, in den geest van alle onderteekenaars te schrijven, zonder dat dezen daarom voor elk detail aansprakelijk kunnen zijn.
Pogingen het verslag anders te lezen dan er staat, moeten mislukken, daar erin betweerd wordt, dat men voor den overgangstoestand (dus dat is voor thans) moet streven naar eengrootere elasticiteit (zegge dan ernu is, nu cr nog twee milliard aan bankpapier kan gecreëerd worden).
InDe Nieuwe Ctr. van 4 Mei en in deEcon. Stat. Ber. van 5 Mei jl.
“De Loods” van 27 Mei komt met de mededeeling, dat er nog geen inflatie is in ons land. Deze loods sloft achter het schip aan. Een jaar of drie geleden was de bewering, dat er geen inflatie was of komen zou. Thans zegt men echter, dat inkrimping van het ruilmiddel deflagtie moet brengen, daar “het prijsniveau zich aan de grootere circulatie heeft aangepast”. Het plaatje, dat De Loods erbij gaf, was anders wel aardig, hoewel niet nieuw, terwijl de zeventien, die de molens komen helpen, er nog niet opstaan.
Vermoedelijk is deze depreciatie grooter, omdat men thans vergelijkt met goud dat op een geringer aantal plaatsen is opgehoopt dan vroeger en daar dus minder waarde heeft.
Wel heeft goud (en in het algemen goederen) de neiging daar terecht te komen, waar het de grootsteruilwaarde heeft.
Zooals reeds boven vermeld, werkt m. j. de rem op de inflatie alleen dan oniddellijk, indien tegelijk de gerepareerde discontoschroef wordt aangedraaid.
Dit laatste is m. i. een eenigszins gevaarlijke stelling.
Of waartegen chèques op de Bank worden afgegeven.
Men kan mij hiertegen aanvoeren, dat evenals de enkeling liquide kan zijn zonder cash of rekening-courant-saldo hij ook kan gireeren zonder saldo. Wiel nl. voldoende pand heeft liggen bij de Bank, kan een overschrijving aanbieden tot zijn debet en lijdt geen renteverlies noch betaalt hij provisie, indien anderen voor den middag weder in zijn credit birgeeren. Per saldo echter zijn er creditbedragen noodig en dit feit is dus niet voldoende om te verhinderen, dat het giroverkeer gelden naar de Bank toe trekt.
Het is zeker wel het merkwaardigste probleem, dat ooit bestaan heeft. “Meschenwitz” (zegt Bendixen van het geld) “hat es erfunden” iedereen gebruikt het geld iederen dag door de eeuwen heen, “des Menschen Geist soltte es doch klar erschauen”, en toch. indien het aankompt op seen verklaring van de waarde van het geld, blijven de meeningen ook van de grootste economisten verdeeld.
Howewel het mij verheugt, dat ik de handteekening van den Heer G. M. Boissevain niet vond onder de tegenverklaring, maak ik mij geen vogenblik illusies, dat hij aan de zijde der veertien zou staan. Wat er den laatsten tijd van hand verscheen, wijst hier maar al te duideijk op. Zooals men echter schreef, is het verschil van meening in vele opzichten een kwestie van tempo en ik denk, dat de Heer G. M. Boissevain sterker de wensch zal gevoelen en spoediger de mogelijkheid zal bepleiten van het in normaler banen voeren onzer geldpolitiek dan het gros der Zeventien.
Er zijn echter ook teekenen, die eer wijzen op een daling van de waarde van het goud.
Rights and permissions
About this article
Cite this article
De Geldpolitiek. De Economist 69, 436–478 (1920). https://doi.org/10.1007/BF02206315
Published:
Issue Date:
DOI: https://doi.org/10.1007/BF02206315