This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.
Literature
De schrijver bepaalt zich in hoofdzaak tot dezen. Zijn beschouwingen worden echter nog versterkt door de overeenkomstige vredestractaten met Duitschland's bondgenooten.
In dit verband mag ook wel met nadruk gewezen worden op K.'s becijferingen, nopens den omvang der in België en Frankrijk plaats gehad hebbende verwoestingen, welke, hoe groot en betreurenswaardig ook, door de belanghebbende staten ontzettend overdreven plegen te worden (bl. 110 v.v.). Hoe groot zou overigens de schade voor Duitschland zijn geweest, indien de oorlog in meerdere mate dan nu het geval was, op zijn grondgebied ware gevoerd?
Keynes spreekt (bl. 155) van bij levenden lijve villen.
Hij trok zich 7 Juni 1919 — de vrede werd den 28en van die maand geteekend — uit deze delegatie terug, toen geen hoop meer bestond op eenige verandering van wezenlijk belang, in den inhoud van het tractaat.
Men zal wellicht opmerken, dat Duitschland zelf in zijn tegenvoorstellen 100 milliard aanbood. Maar. Keynes becijfert dat, rekening houdend met de bedragen welke in het duitsche voorstel wegens afstand van eigendommen enz. op de schatting zouden worden in mindering gebracht, het aanbod neerkwam op een bedrag van 30 milliard. Gelijk K. opmerkt (186) zou een schatting van 10 milliard Mark nu, in verhouding tot Duitschland's rijkdom, gelijk staan met de in 1871 aan Frankrijk opgelegde schatting van 5 milliard francs.
Tot Mei 1921 is de commissie alvast bevoegd om op afbetaling een bedrag van 20 milliard te vorderen, te voldoen met alle goederen welke de commissie zal gelieven aan te wijzen voor dit doel.
Rights and permissions
About this article
Cite this article
Verrijn Stuart, C.A. The economic consequences of the peace. De Economist 69, 161–169 (1920). https://doi.org/10.1007/BF02206294
Published:
Issue Date:
DOI: https://doi.org/10.1007/BF02206294