Stofwisselingsproeven met C. Diphtheriae I

Samenvatting

• 1e. Er werd een kort overzicht gegeven van de meest belangrijke onderzoekingen betreffende de stofwisseling van C. Diphtheriae in kunstmatige voedingsbodems, zulks in verband met het probleem van de toxinevorming in deze substraten. Naar aanleiding hiervan werd betoogd, dat slechts een diepgaand quantitatief stofwisselingsonderzoek in zoo eenvoudig mogelijk samengestelde voedingsmedia en in samenhang met de vorming van diphtherietoxine, dit vraagstuk nader tot zijn oplossing kan brengen.

• 2e. In een reeks proeven, waarvan de resultaten in verschillende tabellen en grafieken weergegeven zijn, werden nagegaan de snelheid der suikerontleding, verandering van de waterstofionenconcentratie en vorming van toxine en wel werden als suikers glucose en maltose gebruikt, terwijl als stikstofbron diverse peptonsoorten dienst deden.

• 3e. De diphtheriebacteriën zijn in staat om glucose tot een concentratie van 0,2 % zonder bezwaar voor de toxinevorming te verwerken. Voegt men meer glucose toe (0,5%) dan wordt deze hoeveelheid suiker wel ontleed, zij het dan ook in totaal langzamer dan de eerstgenoemde hoeveelheid, doch hierbij treedt een zoodanig sterke zuurvorming op, dat de productie van toxine hierdoor nagenoeg geheel belemmerd wordt. Maltose blijkt daarentegen tot een veel hoogere concentratie verdragen te worden. De oorzaak van dit verschijnsel blijkt te liggen in het feit, dat de ontledingssnelheid van glucose onder inwerking van de diphtheriebacteriën ongeveer zesmaal grooter is dan de vormingssnelheid van glucose door hydrolyse van maltose.

• 4e. Bij de suikerontleding blijkt de pH eerst te dalen, om op het moment, dat de suiker (glucose) uit de oplossing verdwenen is, weer te stijgen, zulks waarschijnlijk tengevolge van de oxydatie der uit de glucose gevormde zuren tot basisch reageerende carbonaten.

• 5e. De vorming van het eigenlijke toxine begint op het moment, dat de suiker (glucose) nagenoeg uit de oplossing verdwenen is, verloopt gedurende een bepaalden tijd met nagenoeg constante snelheid, om dan plotseling op te houden. De A.W., gemeten met Ramon's uitvlokreactie, vermindert niet door langer bebroeden van de kweek. Over het mechanisme der toxinevorming werden eenige meer of minder speculatieve beschouwingen gegeven.