Resistance to yellow rust in Triticum dicoccoides. I. Crosses with susceptible Triticum durum

Abstract

Out of 71 selections of wild emmer wheat which were involved in this study on the inheritance of resistance to yellow rust, 45 selections gave conclusive results. The most common finding was that the observed segregation ratios in the F₂-progenies indicated that the resistance is based on one or more dominant genes (67%). Less frequently, resistance may be conferred by one or more recessive genes (18%), or a combination of both dominant and recessive genes (15%). At least eight different genes have to be involved in the 45 wild emmer selections in order to account for our findings.

Samenvatting

In dit onderzoek werden 45 resistente wilde-emmer selecties (Triticum dicoccoides) gekruist met de vatbareTriticum durum cv. D447 om na te gaan hoe de resistentie van de wilde-emmer selecties overerft. De ouders, de F₁- en F₂-populaties van een bepaalde selectie werden in het kiemplantstadium getoetst met één Israëlisch gele-roest isolaat van fysio 2E0 of van fysio 2E18. In de uitsplitsende F₂-populaties werden de nietsporulerende planten als resistent beschouwd en de sporulerende als vatbaar.

De waargenomen uitsplitsingsverhoudingen komen overeen met 9 verschillende theoretische uitsplitsingsverhoudingen in de F₂. Het meest voorkomend (23 herkomsten) was een R∶S=3∶1 uitsplitsing, wijzend op één dominant gen. In zes herkomsten lijken twee dominante genen aanwezig te zijn, die in drie gevallen onafhankelijk overerven (15∶1) en in de andere drie complementair (9∶7). In één herkomst lijkt de resistentie op tenminste drie dominante genen te berusten, daar alle 256 getoetste planten resistent waren. Een uitsplitsing wijzend op één dominant gen samen met één of twee recessieve genen (13∶3 of 55∶9) werd in zeven herkomsten gevonden. Resistentie berustend op uitsluitend recessieve genen werd aangenomen in acht herkomsten. In drie gevallen erven deze genen onafhankelijk over (1∶3 of 7∶9), in de overige vijf complementair (1∶15).

Concluderend kan worden gesteld dat de resistentie in dit wilde-emmer materiaal in de meeste herkomsten (67%) op uitsluitend dominante genen lijkt te berusten, of op een combinatie van dominante en recessieve genen (15%). In de overige herkomsten (18%) lijkt de resistentie te berusten op uitsluitend recessieve genen. Om de gevonden resultaten te kunnen verklaren moet worden aangenomen dat er tenminste acht genen zijn betrokken bij de resistentie in deze wilde-emmer herkomsten.