Over de oorzaken der „resistentie” vanSolanum demissum L. Tegen de aantasting door de coloradokever (Leptinot arsa decemlineat a say)

Samenvatting

De „resistentie” van sommige „stammen” vanSolanum demissum tegen de Coloradokever wordt door Franse onderzoekers uitsluitend toegeschreven aan toxische eigenschappen.

Onze bevindingen zijn hiermee niet in overeenstemming.

• 1. Larven, die met loof van een „resistente”demissum-stam werden gevoederd, tasten het blad uiterst weinig aan, en wel gedurende ±24 uur. Zij gaan even snel te gronde als zulke, die in het geheel geen voedsel hebben ontvangen.

• 2. Worden larven op loof van een „resistente” stam vanSol. demissum geplaatst tot zij deze niet verder aantasten (d.w.z. ongeveer 24 uur) en vervolgens op loof vanSol. tuberosum overgezet, dan is de mortaliteit even gering als bij voedering met uitsluitendSol. tuberosum. Hieruit menen wij te mogen concluderen dat de larven, die als voedsel uitsluitend een „resistente” stam vanSol. demissum ontvangen, te gronde gaan door uithongering, door dat ze deze soort niet als voedselgewas accepteren, en dat eventuele giftige eigenschappen een ondergeschikte rol spelen. Onderzocht wordt echter nog in hoeverre het gebruik van verschillend materiaal (zowel wat het larvestadium als de „stammen” vanSolanum demissum betreft) oorzaak kan zijn van de verschillen tussen onze resultaten en die van de Franse onderzoekers.

Sommaire

La résistance naturelle deSolanum demissum aux attaques du Doryphore (Leptinotarsa decemlineata Say) est due, suivantTrouvelot etBusnel, experimentant en général sur L₃, à des propriétés toxiques.

En cours des expériences, faites en 1947, nous avons pu observer:

• 1. en accord avecTrouvelot etBusnel, que les L₂–L₄ alimentées sur une lignée résistante deSolanum demissum, ne mangent que très peu, la période d'alimentation se limitant à±24 heures.

• 2. que la courbe de mortalité des L₄, alimentées exclusivement sur une telle lignée, est la même que celle de larves jeûnant.

• 3. que les L₂–L₄, alimentées pendant 24 heures avecSol. demissum et placées ensuite sur des feuilles deSol. tuberosum, ont la même mortalité que celles élevées exclusivement surSol. tuberosum.

Ces deux dernières observations ne s'accordent pas avec les résultats deTrouvelot etBusnel, peut-être par suite de differences des stades larvaires expérimentaux mais plûtot par des differences dans les lignées des plantes étudiées.

En conclusion, pour déterminer la résistance des lignées deSol. demissum et leurs hybrides, la surface foliaire mangée par les larves semble une mesure plus importante que la mortalité, cette dernière dans nos expériences étant affectée plus par sous-alimentation que par une action toxique.