Methods to synchronize the flowering time of the components in crossing plots for the production of hybrid seed corn

Summary

In producing hybrid seed corn, considerable difficulties are experienced, when the two partners in a crossing plot do not flower at the same time.

These difficulties could be removed, if a method were found enabling us to synchronize the flowering periods. Methods that might serve this purpose, and experiments taken in this connection are discussed in detail. The conclusions can be summarized as follows:

• 1. The most practical way of synchronizing the flowering period of two strains is to retard the generative development of the earlier partner. For preference, this should be the pollen parent.

• 2. Delayed planting is the safest way of retarding the flowering period. This method presents the advantages of being easy and of not interfering much with the vital functions of the plants. In addition to this standard method, more drastic treatments such as pruning, flaming or the application of growth-regulating substances can be considered.

• 3. In order to determine the number of days that must elapse between the planting of the late inbred and the early partner, two ways may be followed:

• a. Take the average number of days that a certain strain requires for the completion of the period from planting to tasseling as a basis to plan synchronization.

• b. Take the “temperature sum” as a starting point. This magnitude, because of its greater constancy, perhaps offers some advantages.

0726

Samenvatting

Een van de ernstigste moeilijkheden, welke men ondervindt bij het voortbrengen van hybride zaad, is, dat de componenten in het zaadproductieveld niet gelijktijdig bloeien. Men heeft gezocht naar wegen om deze moeilijkheid uit de weg te ruimen.

• 1. De laat bloeiende vormen te vervroegen.

• 2. De vroeg bloeiende vormen te dwingen tot bloei op een later tijdstip.

De ervaring heeft geleerd, dat bloeivervroeging niet door eenvoudige, gemakkelijk in het groot doorvoerbare methoden mogelijk is. Bloeivertraging, daarentegen, kan wel door eenvoudige ingrepen worden veroorzaakt, bij voorbeeld door verlate uitzaai of door mutilatie van de planten.

Trapsgewijze uitzaai bleek de zekerste weg om de bloei te synchroniseren. Deze methode zou aanzienlijk kunnen worden vereenvoudigd, indien men wist hoeveel dagen men de uitzaai van stam A, welke 5 dagen vroeger bloeit dan stam B, moet uitstellen om deze twee stammen gelijktijdig te doen bloeien. Dat dit geen eenvoudige taak is, blijkt wel uit de cijfers samengevat in Tab. 1 (pag. 130), welke weergeven hoeveel dagen de bloei wordt vertraagd voor elke dag, dat men later uitzaait. Vóór 23 Mei veroorzaakte 10 dagen verlate uitzaai slechts 3 tot 4 dagen vertraging van het bloeitijdstip; na dien datum gaf elke dag dat men de zaai uitstelde ook een bloeivertraging van ongeveer een dag. Aangezien het aantal dagen van uitzaai tot bloei varieert, niet niet alleen binnen de seizoenen van één jaar, doch ook van jaar tot jaar, is het gevaarlijk daarop een synchronisatie te baseren. De zgn. ,,temperatuursom” [Nuttonson, 8] bleek een grotere stabiliteit te bezitten. Deze grootheid, verkregen door sommatie, over een bepaalde phenologische periode, van de producten temperatuur x daglengte, schommelde bij mais binnen betrekkelijk enge grenzen. Een methode wordt aangegeven, waarbij men de laat bloeiende stam een voorsprong geeft, niet zoals bij de oude methode van een aantal dagen, doch van een aantal (temperatuur x daglengte)-eenheden. Hierdoor kan het juiste moment van uitzaai voor de vroeg bloeiende stam scherper worden bepaald en wordt een betere garantie voor het samenvallen van de bloei verkregen.