Voortdurend in beweging: samen werken aan organisatie van traumazorg

Samenvatting

Traumazorg kreeg de laatste jaren meer erkenning, met als markeringspunt de aanwijzing van elf traumacentra door het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS). Sindsdien hebben veel kwaliteitsverbeteringen plaatsgevonden in de organisatie van traumazorg, zoals de realisatie van een landelijke traumaregistratie en een levelindeling voor traumatologie. Hiermee is de ontwikkeling nog niet ten einde en zien we ons geplaatst voor een aantal opdrachten, namelijk: versteviging van de keten door heldere afspraken over samenwerking en overdracht tussen ketenpartners; verdieping in de beleving van de patiënt voor stroomlijning van acute zorgprocessen; verdere benutting van data uit registraties voor verbetering van de kwaliteit en inrichting van de traumazorg; niet alleen beseffen dat ketens zo sterk zijn als de zwakste schakel, maar daadwerkelijk samenwerken aan kwaliteit en bereikbaarheid van zorg. Dit kan overigens alleen als het belang hiervan door alle ketenpartners wordt onderschreven.

De organisatie van traumazorg is inspiratiebron geweest voor de inrichting van andere acute zorgketens, wat heeft geleid tot een verantwoordelijkheid voor toegankelijkheid en kwaliteit van acute zorg voor ketenpartners binnen het Regionaal Overleg Acute Zorgketen (ROAZ). Dit effect kan alleen betekenisvol worden wanneer verantwoordelijkheden van het ROAZ erkend en benut worden. Al met al nog een scala aan vervolgopdrachten, die alleen door samenspel van de medisch professional, het management en het bestuur kunnen leiden tot waardevolle resultaten voor traumazorg en andere acute zorgketens.

Abstract

Trauma care has received more recognition in the last few years. An important landmark was the designation of eleven trauma centers by the Ministry of Healthcare, Welfare and Sports. This resulted in significant improvements to support the quality of the organization of trauma care, such as the implementation of a national trauma register and the appointment of levels for traumatology. These developments are still ongoing and the article highlights the future tasks: the use of insights out of trauma registers to further improve the quality and design of trauma care; strengthening of the chain of trauma care by implementing clear agreements between emergency care providers throughout the patient care chain; better understanding patients’ experience for optimization of the emergency care process and the design of trauma care networks.

The strong development of the trauma networks resulted in a responsibility for accessibility and quality for emergency care for all emergency care providers together in eleven so-called Regional Assemblies for Emergency Care, who were appointed by law. These assemblies can only reach full potential when their responsibilities and roles are being acknowledged and used by all stakeholders. Once again demonstrating the imperative need for management and healthcare professionals across the full chain of trauma and emergency care to work together to deliver meaningful improvements for patients.