Skip to main content

Italian Renaissance Love Theory and the General Scholar in the Seventeenth Century

  • Chapter
  • First Online:
Early Modern Philosophers and the Renaissance Legacy

Abstract

This essay considers the uses made of Renaissance love theory by the seventeenth-century English scholar Robert Burton in his Anatomy of Melancholy (first published in 1621). It is argued that Burton’s approach is that of a ‘general scholar’, and a close examination of his sources reveal that he made use not only of the primary texts of Renaissance love theory such as the works of Marsilio Ficino and Leone Ebreo, but also the compendious works of later scholars working in medicine and law, as well as philosophy. Drawing on sources as diverse as Francesco Piccolomini’s weighty philosophical tome on civil science, Vniversa Philosophia de Moribus to a diminutive collection of Platonic commonplaces by Niccolò Liburnio, Burton’s work makes it clear that a history of the reception of Platonism in the seventeenth century needs to consider the various milieux of European general scholarship.

This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.

Access this chapter

Chapter
USD 29.95
Price excludes VAT (USA)
  • Available as PDF
  • Read on any device
  • Instant download
  • Own it forever
eBook
USD 84.99
Price excludes VAT (USA)
  • Available as EPUB and PDF
  • Read on any device
  • Instant download
  • Own it forever
Softcover Book
USD 109.99
Price excludes VAT (USA)
  • Compact, lightweight edition
  • Dispatched in 3 to 5 business days
  • Free shipping worldwide - see info
Hardcover Book
USD 109.99
Price excludes VAT (USA)
  • Durable hardcover edition
  • Dispatched in 3 to 5 business days
  • Free shipping worldwide - see info

Tax calculation will be finalised at checkout

Purchases are for personal use only

Institutional subscriptions

Notes

  1. 1.

    Nelson (1958), 257. All translations from Latin are my own unless otherwise stated.

  2. 2.

    See Bravo (2006). See also Ligota and Quantin’s “Introduction” to the same volume, 1–38.

  3. 3.

    Casaubon, Generall Learning, 89 and 92. See also Serjeantson’s “Introduction”, especially “General Learning and the Encyclopaedia” and “The Ideal General Scholar”, 13–21.

  4. 4.

    Ibid., 95.

  5. 5.

    Ibid., 96.

  6. 6.

    Meric Casaubon to Oliver Withers, 24 February 1645, Lambeth Palace Library, Lambeth MS 595, 101–103, printed as an ‘Appendix’ by Serjeantson in Casaubon, Generall Learning, 194.

  7. 7.

    Casaubon (1638), cit. Serjeantson in Casaubon, Generall Learning, 20.

  8. 8.

    Burton (1628), 2 (hereafter cited as Anatomy). All quotations are from this edition, together with a cross-reference to the modern edition, Burton (1989–2000) (hereafter cited as AOM).

  9. 9.

    Burton, Anatomy, 2 [AOM, vol. 1, 3].

  10. 10.

    Serjeantson, ‘Introduction’ in Casaubon, Generall Learning, 18.

  11. 11.

    See Erasmus (1511). For the mediaeval background of this ideal see Rohling (2012).

  12. 12.

    Burton, Anatomy, 3 [AOM, vol. 1, 4].

  13. 13.

    Burton, Anatomy, 8 [AOM, vol. 1, 11].

  14. 14.

    Burton, Anatomy, 8 [AOM, vol. 1, 11]. Cf. Wecker (1562), ‘Pro Lectore’, sig. α 1 verso. I am indebted here (and throughout this paper) to the annotations of Burton in AOM, although I have occasionally amended them slightly, in the light of checking their references against the originals.

  15. 15.

    Burton, Anatomy, 11 [AOM, vol. 1, 15].

  16. 16.

    Burton, Anatomy, 5 [AOM, vol. 1, 6]: “I haue honourable Presidents for this which I haue done: I will cite one for all, Anthony Zara Pap. Episc. his Anatomie of Wit.” See Zara (1615).

  17. 17.

    On Casaubon’s use of ancient and modern sources, see Serjeantson, ‘Introduction’, in Casaubon, Generall Learning, 26–27.

  18. 18.

    Ficino, Commentarium in Convivium Platonis de Amore, VII.4. In Ficino (1576), 1358 (hereafter cited as Opera). English edition: Ficino (1944), 224 (hereafter cited as Jayne).

  19. 19.

    Burton, Anatomy, 431 [AOM, vol. 3, 88]. See Ficino, Opera, 1360 (Jayne, 113) and Vairus (1583), I.3, 13. On Vairo ’s De fascino see Brann (2002), 213–214.

  20. 20.

    Burton, Anatomy, 431 (AOM, vol. 3, 88). Ficino, Opera, 1357 (Jayne, 108).

  21. 21.

    Burton, Anatomy, 413 [AOM, vol. 3, 58]. See Oratio VII.7 “Vulgaris amor est sanguinis perturbatio”, Opera, 1359: “In sanguine igitur illam meritò collocamus. In sanguine uidelicet melancholico”. “In the blood, therefore, we rightly place the fever of love; that is to say, in the melancholic blood” (Jayne, 226).

  22. 22.

    Burton, Anatomy, 412 [AOM, vol. 3, 57]. See Ficino, Opera, 1361: “qui amore durante bilis incendio primum, deinde atrae bilis adustione afflicti, in furias, ignemque ruunt.” (Jayne, 114).

  23. 23.

    Burton, Anatomy, 379 [AOM, vol. 3, p. 8].

  24. 24.

    Godeffroy (1552), “Intentio Autoris summaque operis”, 1: “Et quî non inquam de amoribus nos etiam agemus vel relaxandi animi gratia, laborissimis omnium istius iuris studijs fatigati, quando & poëtarum genus dudum, otiosissimum his se iuuari ac iuuare illaesis moribus vult?” (“And who, I say, would not wish us to occupy ourselves with love or to alleviate our mind wearied with all its legal studies, when but a short time ago the idlest kind of poets have delighted, and are delighting themselves with this subject without any harm to morals?”).

  25. 25.

    Burton, Anatomy, 377 [AOM, vol. 3, 4].

  26. 26.

    Burton, Anatomy, 376 [AOM, vol. 3, 2].

  27. 27.

    On this tradition of love treatises see Zonta (1975) [1910].

  28. 28.

    Burton, Anatomy, 377 [AOM, vol. 3, 4].

  29. 29.

    Ficino, Opera, Oratio, I.4, 1323: “Erubescat Dicaearchus, & si quis alius Platonicam maiestatem quod amori nimium indulserit, carpe non ueretur. Nam decoris, honestis, diuinis affectibus, nec nimium, nec satis unquam possumus indulgere. Hinc efficitur, ut omnis amor honestus sit & omnis amator iustus. Pulcher enim est omnis atque decorus, & decorum propriè diligit. Turbulentus autem ardor, quo ad lasciuiam rapimur […] amor contrarius iudicatur.” (Jayne, 41).

  30. 30.

    Burton, Anatomy, 378 [AOM, vol. 3, 7].

  31. 31.

    Ficino, Opera, 1361 (Jayne, 235). See, in particular, “inueniendis amoris accensi, amorem quaesiuimus & inueniemus.” (“aroused by love of finding love, so to speak, we have sought and found love”).

  32. 32.

    Burton, Anatomy, 381 [AOM, vol. 3, 10].

  33. 33.

    Burton, Anatomy, 14 [AOM, vol. 1, 19].

  34. 34.

    Piccolomini (1583). In this essay I refer to the Geneva edition of 1596. On Piccolomini’s moral philosophy see Kraye (2002), and Poppi (1997), 59–78 and 206–213.

  35. 35.

    Kraye (2002), 59–60. On “universal civil philosophy” see Piccolomini, Vniversa Philosophia, 4: “Dum quaeritur subiectum Ciuilis Scientiae, nomine Ciuilis Scientiae vniuersam Philosophiam Ciuiliem denoto, non partem eius […].”

  36. 36.

    Piccolomini (1596), 531: “De instrumentis virtutum et summi boni quae naturae et fortunae munera dicuntur.”

  37. 37.

    Piccolomini (1596), VIII.35, 595: “Pulchritudinem ex sententia Platonis ita definiendam censeo: Pulchritudo est vitalis fulgor ex ipso bono manans, per Ideas, Rationes, semina, & vmbras effusus, animos excitans vt per bonum in vnum redigantur. Per hanc definitionem omne genus causae elucescit.”

  38. 38.

    Burton, Anatomy, 381 [AOM, vol. 3, 10].

  39. 39.

    Piccolomini (1596), VIII.36, 597: “Definitur Pulchritudo à Peripateticis vario modo.”

  40. 40.

    Piccolomini (1596), VIII.36, 597: “Censerem ego ex sententia Arist. 13 Metaphysicae ita esse definiendam, Pulchritudo est perfectio compositi, ex congruente ordine, mensura, & ratione partium consurgens. Cuius definitionis explicatio ex dictis satis est conspicua. Hanc censeo fuisse sententiam Aristotelis de Pulchritudine.” The reference is to Metaphysics, XIII.3.10, 1078b.

  41. 41.

    Piccolomini (1596), VIII.37, 600–604.

  42. 42.

    Piccolomini (1596), VIII.38, 599: “Pulchritudo & Gratia sint, tanquam radij & splendores Diuini Solis, in rebus variis vario modo fulgentes”.

  43. 43.

    Burton, Anatomy, 381 [AOM, vol. 3, 10].

  44. 44.

    Burton, Anatomy, 381 [AOM, vol. 3, 11].

  45. 45.

    I am using the third edition, Vallès (1591).

  46. 46.

    Vallès (1591), III. xiiii, 361: “Si omnia quae de amore à Platone, & aliis probatissimis philosophis scripta sunt, forent modò recensenda, iustus liber in sola hac tractatione consumeretur. Sed, cum modò non vnicam philosophiae partem susceperimus pertractandam, sed in multiplicibus & variis quaestionibus, stylem exerceamus: illud tantum de amore dicere erat tempestiuum, quod ad quaestionis modò propositae dissolutionem videbitur esse omnino necessarium.”

  47. 47.

    Vallès (1591), III. xiiii, 362: “Amor igitur generatur in appetitu nonnumquam rationali, qui in cerebro residet: nonnumquam irrationali qui in hepate.” Cf. Burton, Anatomy, 385 [AOM, vol. 3, 16], where the passage is paraphrased “Affectus nunc appetetiuae potentiae, nunc rationalis, alter cerebro residet, alter epate, cor &c.”

  48. 48.

    Burton, Anatomy, 381 [AOM, vol. 3, 11].

  49. 49.

    Burton, Anatomy, 382 [AOM, vol. 3, 11]. The passage referred to is Symposium 180d-e.

  50. 50.

    Burton, Anatomy, 382 [AOM, vol. 3, 11]: the Latin reads: “Duae veneres, duo amores, quarum vna antiquior & sine matre coelo nata quam caelestem venerem nuncupamus, altera vero Iunior a Jove & Dione prognata, quam vulgarem venerem vocamus.”

  51. 51.

    Liburnio (1556), 24 verso: “Quoniam verò duae sunt Veneres geminum quoque amore necesse est. Geminam autem deam hanc esse quis neget? Nónne vna quaedam antiquor est, & sine matre Venus caelo nata, quam caelestem Venerem nuncupamus? Altera verò iuniore Ioue, & Dione progenita, quam vulgarem communémque vocamus?”. I have underlined the phrases which Burton quotes verbatim.

  52. 52.

    See, for example, Liburnio (1537), and Liburnio (1551). His Virgil translation was printed in Venice in 1543. On Liburnio’s literary output see Peirone (1968).

  53. 53.

    Liburnio (1556), 54 recto-65 verso.

  54. 54.

    Ibid., 68 recto-127 verso. “Aliae sententiae ex eodem Platone depromptae” (“Other sententiae set forth from the same Plato ”).

  55. 55.

    Ibid., 3 recto: “nonnulli ex eiusmodi hominum grege suis ipsorum quotidianis sermonibus, diuinos Platonis sensus confusè, intercisè, atque corruptissimè immiscere consuescant: his ergo remedio praesentissimo occurre posse indicarim, si optima quaeque talia ac tanti philosophi praecepta ex toto ferè eius opere collecta sub tuo nomine auspicatissimè publicarentur.”

  56. 56.

    Ibid., 3 recto-verso: “Eiusdem verò, qui literarum studia leuiter attigissent, commodissimum fore visum est, vt nostro hoc labore ad apertiorem & pleniorem Platonis cognitionem peruenire valerent.”

  57. 57.

    Ibid., “Typographus Lectori”, 66 recto: “existimaui operae pretium me facturum, si cum vobis exhibarem ita redactum in compendium, vt in manibus omnes habere possent ea, quae fusiùs, sub Socratis & aliorum persona, ab eo conscripta sunt.”

  58. 58.

    Blair (2010), 6.

  59. 59.

    Burton, Anatomy, 382 [AOM, vol. 3, 11–12].

  60. 60.

    Ficino, Opera, 1342: “Esse uerò alios quosdam malos daemones Platonici nonnulli, & Christiani Theologi voluerunt. Sed de malis daemonibus nulla ad praesens nobis est disputatio. Bonos autem nostri custodes, proprio nomine angelos inferiores mundi gubernatores. Dionysius Areopagitica, quod in Platonis mente minimè discrepat uocare solet.” (Jayne, 80).

  61. 61.

    Ficino (1532), 467: “At si minus tibi placet & familiarem hominis ducem daemonem appellare, saltem, ut placet nostris, bonum angelum appellato.”

  62. 62.

    Burton, Anatomy, 382 [AOM, vol. 3, 12]. Ficino, Opera, 1345.

  63. 63.

    Burton, Anatomy, 382 [AOM, vol. 3, 12]. Cf. Ficino, Opera, 1345: “Profectò in hominis mente aeternus est amor ad diuinam pulchritudinem peruidendeum: cuius gratia, philosophiae studia, & iusticiae, pietatisque officia sequimur.”

  64. 64.

    Burton, Anatomy, 382 [AOM, vol. 3, 12].

  65. 65.

    See, for example, Burton Anatomy, 457 [AOM, vol. 3, 131], 470–471 [AOM, vol. 3, 151–2], 482, 502. On Barth’s translation see Fernández (2006).

  66. 66.

    Ebreo’s work was reprinted in Pistorius (1587), 331–608. The original Italian work was published posthumously in Rome: Ebreo (1535).

  67. 67.

    Ebreo (1564), sig. [a vii] recto: “Plato in conuiuio de Amore disertè copioseque pertractans maximum hunc Deum per omnia tam diuina, quam humana latissimè sese diffundere pronunciauerit.”

  68. 68.

    Burton, Anatomy, 380 [AOM, vol. 3, 9]. Cf. Burton: “Amor est voluntarius affectus & desiderium re bona fruendi”, and Ebreo (1564), 9 recto: “amorem verò affectum uoluntarium maxima quadam copulatione fruendi re, quae bona iudicatur, communiter esse definerem”.

  69. 69.

    Burton, Anatomy, 383 [AOM, vol. 3, 13]. See Ebreo (1564), 56 verso-60 verso.

  70. 70.

    Burton, Anatomy, 576–577 [AOM, vol. 3, 333–335]

  71. 71.

    Ebreo (1564), 38 verso-39 recto: “In summa faelicitas nec in actu Dei cognoscendi, qui eius amorem nobis ingenerat, nec in amore, qui huic succedit cognitionis, sed solùm in actu copulationis intimae, & vnitae diuinaeque illius cognitionis consistit, quae quidem cognitio summa perfectio intellectus creati esse censetur: & actus ille est vltimus, atque beatus ipsius finis & in eo statu intellectu noster diuinus potius, quam humanus vocari meretur.” Cf, also earlier in the same dialogue, 36 recto-verso, where Philone tells Sophia: “De his autem proprius actus ipsius faelicitatis in cognitione, an in amore Dei reponatur, maxima fuit inter sapientes controuersia.”

  72. 72.

    Burton, Anatomy, 578 [AOM, vol. 3, 336]. Cf. Ficino, Opera, 1327: “Vos autem amici hortor & obsecro ut amorem rem profecto diuinam totis uiribus complectamini […].” (Jayne, 49–50: “I urge and beg you all, my friends, to imbrace immediately this love, a thing certainly divine, with all your strength.”)

  73. 73.

    Burton, Anatomy, 578 [AOM, vol. 3, 336]. Cf. Ficino (1580), 56.

  74. 74.

    Casaubon, Generall Learning, 92–93.

  75. 75.

    On Burton’s mixture of medical and religious imperatives see Lund (2010).

Bibliography

  • Blair, Ann M. 2010. Too Much to Know: Managing Scholarly Information Before the Modern Age. New Haven: Yale University Press.

    Google Scholar 

  • Brann, Noel. 2002. The Debate over the Origin of Genius During the Italian Renaissance: The Theories of Supernatural Frenzy and Natural Melancholy in Accord and in Conflict on the Threshold of the Scientific Revolution. Leiden: Brill.

    Google Scholar 

  • Bravo, Benedetto. 2006. Critice in the Sixteenth and Seventeenth Centuries and the Rise of the Notion of Historical Criticism. In History of Scholarship: A Selection of Papers from the Seminar on the History of Scholarship Held Annually at the Warburg Institute, ed. Christopher R. Ligota and Jean-Louis Quantin, 135–195. Oxford: Oxford University Press.

    Google Scholar 

  • Burton, Robert. 1628. The Anatomy of Melancholy. What It Is, with all the Kinds, Causes, Symptoms, Prognostickes & Severall Cures of It. In Three Partitions, with Their Severall Sections, Members and Subsections. Philosophically, Medicinally, Historically Opened and Cut Up by Democritus Junior. With a Satyricall Preface Conducing to the Following Discourse. The Third Edition, Corrected and Augmented by the Author. Oxford: Iohn Lichfield, for Henry Cripps.

    Google Scholar 

  • Burton, Robert. 1989–2000. In The Anatomy of Melancholy, ed. Thomas C. Faulkner, Nicolas K. Kiessling and Rhonda L. Blair, 6 vols. vols. 1 and 3, Oxford: Clarendon Press.

    Google Scholar 

  • Casaubon, Meric. 1638. A Treatise of Vse and Custome. London: Printed by I.L.

    Google Scholar 

  • Casaubon, Meric. 1668. Generall Learning, ed. Richard Serjeantson. 1999. Generall Learning: A Seventeenth-Century Treatise on the Formation of the General Scholar by Meric Causaubon. Cambridge: RTM Publications.

    Google Scholar 

  • Ebreo, Leone. 1535. Dialogi d’amore di Maestro Leone Medico Hebreo. Rome: Antonio Blado d’Assola.

    Google Scholar 

  • Ebreo, Leone. 1564. Leonis Hebraei Doctissimi, atque Sapientissimi viri, De Amore Dialogi tres, Nuper a Ioanne Carolo Saraceno purissima, candidissimaque Latinitate Donati. Venice: Apud Franciscum Senensem.

    Google Scholar 

  • Erasmus, Desiderius. 1511. De ratione studii ac legendi interpretandique auctores libellus aureus. Paris: G. Biermant.

    Google Scholar 

  • Fernández, Enrique. 2006. Pornoboscodidascalus Latinus (1624): Kaspar Barth’s Neo-Latin Translation of Celestina. Chapel Hill: University of North Carolina Press.

    Google Scholar 

  • Ficino, Marsilio. 1532. Omni Divini Platonis Opera translatione Marsilii Ficini. Basel: Officina Frobeniana.

    Google Scholar 

  • Ficino, Marsilio. 1580. Plotini Platonicorum facile coryphaei operum philosophicorum omnium libri LIV. in sex enneades distributi. Ex antiquiss. codicum fide nunc primum Græce editi, cum Latina M. Ficini interpretatione et commentatione. Basel: Ad Perneam Lecythum.

    Google Scholar 

  • Ficino, Marsilio. 1576. Commentarium in Convivium Platonis de Amore. In Marsillii Ficini Florentini Opera […] omnia. Basel: Henricus Petrus.

    Google Scholar 

  • Ficino, Marsilio. 1944. Marsilio Ficino’s Commentary on Plato’s Symposium. Commentarium […] in convivium Platonis de amore. (trans. Sears Reynolds Jayne). Columbia: University of Missouri.

    Google Scholar 

  • Godeffroy, Pierre. 1552. Petri Godofredi Carcasoniensis, Iureconsulti, Procuratoris Regij in fide, Dialogus de amoribus, tribus libris distinctus. Lyons: Thibaud Payen.

    Google Scholar 

  • Kraye, Jill. 2002. Eclectic Aristotelianism in the Moral Philosophy of Francesco Piccolomini. In La presenza dell’aristotelismo padovano nella filosofia della prima modernità. Atti del Colloquio internazionale in memoria di Charles B. Schmitt (Padova, 4–6 settembre 2000), ed. Gregorio Piaia, 33–56. Rome/Padua: Antenore.

    Google Scholar 

  • Liburnio, Niccolò. 1537. Le motte et diverse virtu delli savi antichi da Greci & latini auttori in volgar sermone […] tradotte. Venice: M. B. Zanetti.

    Google Scholar 

  • Liburnio, Niccolò. 1551. Diuini Platonis Gnomologia antea duobus libris distincta, nunc per locos communes perquàm appositè digesta. Lyons: Apud Ioan. Tornaesium et Guilelmum Gazeium.

    Google Scholar 

  • Liburnio, Niccolò. 1556. Divini Platonis Gemmae, sive illustriores sententiae, ad excolendos, mortalium mores, & vitas rectè instituendas, à Nicolao Liburnio Veneto collectae. Quibus recèns accesserunt aliae sententiae, ex eodem platone depromptae. Paris: Guillaume Cavellat.

    Google Scholar 

  • Lund, Mary Ann. 2010. Melancholy, Medicine and Religion in Early Modern England: Reading the Anatomy of Melancholy. Cambridge: Cambridge University Press.

    Book  Google Scholar 

  • Nelson, John Charles. 1958. Renaissance Theory of Love: The Context of Giordano Bruno’s Eroici Furori. New York: Columbia University Press.

    Google Scholar 

  • Peirone, Luigi. 1968. Tradizione ed irrequietezza in Nicolò Liburnio. Genoa: San Giorgio.

    Google Scholar 

  • Piccolomini, Francesco. 1583. Vniversa Philosophia De Moribus a Francisco Piccolomineo Senense, Philosophiam in Academia Patavina e prima sede interpretante, Nunc primùm in decem Gradus redacta, & explicata. Venice: Franciscus de Franciscis.

    Google Scholar 

  • Piccolomini, Francesco. 1595. Vniversa Philosophia De Moribus a Francisco Piccolomineo Senense, in Academia Patavina Philosopho primum in decem gradus redacta. Geneva: Eustathius Vignon.

    Google Scholar 

  • Pistorius, Johannes Nidanus. 1587. Artis Cabalisticae: hoc est, Recondiate Theologiae et philosophiae scriptorum: Tomus I. Basel: Sebastianus Henricpetrus.

    Google Scholar 

  • Poppi, Antonio. 1997. L’etica del Rinascimento tra Platone e Aristotele. Naples: La Città del Sole.

    Google Scholar 

  • Rohling, Detlef. 2012. Omne scibile est discibile: eine Untersuchung zur Struktur und Genese des Lehrens und Lernens bei Thomas von Aquin. Münster: Aschendorff Verlag.

    Google Scholar 

  • Vairus, Leonardus. 1583. De fascino libri tres. In quibus omnes fascini species et causae optima methodo describuntur, et ex philosophorum ac theologorum sententiis scitè et eleganter explicantur: nec non contra praestigias, imposturas, illusionesque daemonum, cautiones et amuleta praescribuntur: ac denique nugae, quae de iisdem narrari solent, dilucidè confutantur. Paris: Nicolas Chesneau.

    Google Scholar 

  • Vallès, Francisco. 1591. Controuersiarum medicarum et Philosophicarum libri decem, Francisci Vallesij Couarruuiani edito tertia, ab auctore denuo recognita & aucta. Lyon: Apud Haeredes Gvilielmi Rovillii.

    Google Scholar 

  • Wecker, Johann Jacob. 1562. Medicae Syntaxes Medicinam Vniversam ordine pulcherrimo complectentes, ex selectioribus medicis, tam Graecis quam Latinis & Arabibus collecta et concinnata. Basel: Jacobus Parcus for Nicolaus Eiscopus.

    Google Scholar 

  • Zara, Antonio. 1615. Anatomia ingeniorum et scientiarum sectionibus quatuor comprehensa. Venice: Ambrosius Dei et Fratrum.

    Google Scholar 

  • Zonta, Giuseppe. 1975 [1910]. Trattati d’amore del Cinquecento, reprint ed. Mario Pozzi. Rome: Laterza.

    Google Scholar 

Download references

Author information

Authors and Affiliations

Authors

Corresponding author

Correspondence to Stephen Clucas .

Editor information

Editors and Affiliations

Rights and permissions

Reprints and permissions

Copyright information

© 2016 Springer International Publishing Switzerland

About this chapter

Cite this chapter

Clucas, S. (2016). Italian Renaissance Love Theory and the General Scholar in the Seventeenth Century. In: Muratori, C., Paganini, G. (eds) Early Modern Philosophers and the Renaissance Legacy. International Archives of the History of Ideas Archives internationales d'histoire des idées, vol 220. Springer, Cham. https://doi.org/10.1007/978-3-319-32604-7_3

Download citation

Publish with us

Policies and ethics