Abstract
In his commentary on Aristotle’s De generatione et corruptione Marsilius of Inghen defends the view—unusual in the Middle Ages—that there is no such thing as intermittent or “gappy” existence. Even God cannot restore things that have been corrupted. This paper examines Marsilius’s unusual position, connecting them to another view he defends, namely that a thing’s origins—and in particular the time at which it comes about—are essential to its numerical identity as the particular individual it is. I consider John Buridan and Nicole Oresme’s influence upon Marsilius’s views, and ultimately evaluate their plausibility, drawing on some recent work of Gyula Klima’s on gappy existence in Thomas Aquinas.
This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.
Access this chapter
Tax calculation will be finalised at checkout
Purchases are for personal use only
Similar content being viewed by others
Notes
- 1.
“Deus potest omnia permanentia corrupta reducere, id tamen impossibile est cuicunque agenti naturali virtute propria, et est haec communis sententia.” All translations are my own.
- 2.
“Utrum corruptum possit reverti idem in numero.”
- 3.
“Utrum in quolibet plurium instantium idem generabile datum possit generari.”
- 4.
“Utrum quod est simpliciter corruptum possit reverti idem in numero.”
- 5.
Buridan 2010, 181: “est difficile probare istam conclusionem. Tamen potest sic persuaderi...”
- 6.
Ibid.: “interruptionem in motu per quietem mediam provenit quod motus non manet idem in numero ... Sic similiter propter interruptionem continuitatis in magnitudine provenit quod illud quod ante erat unum in numero, non amplius in numero ... Sic simili modo, cum aliquid desinit esse, propter interruptionem continuitatis in essendo numquam postea genitum erit sibi idem numero.”
- 7.
Ibid., 182: “Si corruptum posset reverti idem numero, hoc esset propter esse idem agens et idem passum et ea. similiter se habere ad invicem; non enim alia causa quare debeat reverti idem numero. Sed constat quod haec omnia non sufficiunt, quia primum mobile, scilicet ultima sphaera, et primus motor, scilicet Deus, manent idem et similiter se ad invicem habentes, et tamen non est eadem revolutio hodierna quae fuit hesterna, nisi tu dicas idem tempus esse hodie quod heri et hodie quod a mille annis, cum ille motus primus sit tempus; modo hoc dicere videtur absurdam, quia tunc tempore essent qui nunc sunt et a mille annis mortui sunt.”
- 8.
Ibid.: “Miscendo theologiam cum naturali philosophia ... pono quod modo in illa aqua fiat caliditas ab illo igne et istam caliditatem factam removeat Deus ab hac aqua et reservet eam seorsum. Deinde iterum haec eadem aqua ab illo eodem igne calefiat. ... constat quod haec caliditas secundo genita non est eadem cum illa reservata, quia distant loco et subiecto. Ideo etiam manifestum est quod si prima fuisset corrupta et non reservata, tamen illa secundo genita non fuisset sibi eadem, sed alia.”
- 9.
Ibid., 182–83: “nihil prohibet quod simpliciter corruptum possit reverti idem numero supernaturaliter, scilicet per absolutam Dei potentiam, quia, ... si omnia essent nunc annihilata praeter Deum, totaliter esset ita sicut erat ante creationem mundi, et ... nihil videtur prohibere quin potest omnia facere ea. quae fecit, et non solum similia, sed eadem.”
- 10.
Ibid., 183: “saepe ex diversitate materiae est diversitas numeralis formarum, si sint ab eodem agente, et quandoque est ex diversitate agentium, si sint in eadem materia.
- 11.
Ibid., “si in hac aqua non desinit caliditas esse, ipsa dicitur eadem.”
- 12.
Ibid., “si aqua continue calefiat, tamen gradus caliditatis primo acquisitus non est illud idem quod est gradus secundo acquisitus.”
- 13.
Ibid., 183–84: “Tunc igitur quaeritur unde est originaliter quod ille gradus est diversus ab illo. Respondetur quod intrinsice omnis res de mundo est se ipsa sibi eadem et nullo alio; et omnes res de mundo diversae sunt intrinsece se ipsis diversae et nullo alio.”
- 14.
Ibid.: “illi gradus non haberent aliunde diversitatem, sed ex se ipsis, nisi quod finaliter possemus recurrere ad ipsum principium omnium diversitatum et identitatem, quod est ipse Deus. ... Ideo quaecumque Deus intelligit sic distincte, impossibile est quod hoc fiat idem illi sive in eodem subiecto sive ab eodem agente sive etiam in eodem tempore. Et omne illud quod Deus intelligit idem sibi, impossibile est quod fiat diversum a se.”
- 15.
“Queritur nono utrum dato aliquo generabili possit a quolibet plurium agentium generari” and “decimo utrum dato aliquo generabili illud in quolibet plurium instantium possit generari.”
- 16.
“ille effectus cuius illa materia est causa non potuit habere aliam causam materialem” and “impossibile est quod a quolibet plurium agentium principalium producatur.”
- 17.
“dato aliquo generabili in quolibet plurium instantium impossibile est illud produci.”
- 18.
Oresme 1996, 83: “sit a aliquod producibile in b instanti sicut prius, tunc producatur productione, que sit c. Et arguitur sic: impossibile est c productionem alias ante fuisse, ergo impossibile fuit a produci ante.”
- 19.
“Oppositum arguitur, quia si ita esset, sequitur quod corruptum iterum posset generari, verbi gratia Cesar.”
- 20.
“impossibile est idem numero posse regenerari, et sic tam probatio et fundamentum huius conclusionis est ex precedentibus et probatur faciliter, quia tunc posset illud bis produci, et sic in quolibet plurium instantium posset produci, quod est contra primam conclusionem.”
- 21.
“omnem motum factum in aliquop tempore impossibile est fieri in alio tempore idem numero.”
- 22.
“dicunt aliqui quod Deus non potest regenerare idem numero et quod implicat contradictionem, sicut quod reiteraret tempus preteritum. Et quando erit resurrectio, non erit propter hoc nova productio aut nov creatio, sed separatorum, scilicet anime et corporis, reunio. Tamen possibile est supernaturaliter, et ideo questio debet intelligi naturaliter loquendo.”
- 23.
“Utrum idem effectus numero posset a quolibet plurium agentium generari” and “Utrum in quolibet plurium instantium idem generabile possit generari.”
- 24.
“variationem materie et forme effectus substantialis compositi variatur ipsum compositum”; “correlarium asinus non potuit generari ab alia asina” and “sicut haec correlaria dicta sunt de asino, ita intelligantur de homine et de equo et de aliis animalibus.”
- 25.
“a quolibet plurium agentium per se ipsum effectum producentium non potest idem effectus numero generari.”
- 26.
Marsilius 1518, 74ra: “probatur, quia si sic sequeretur quod idem effectus posset bis produci. Consequens est impossibile.”
- 27.
“Oppositum arguit primo quia sequeretur quod idem effectus posset bis generari, consequens impossibile.”
- 28.
Marsilius 1518, 74vb: “generabile datum impossibile est in quolibet plurium instantium produci. Probatur sic sit a generabile datum quod potuit produci in c instanti per mutationem b. Tunc arguit sic: b mutationem non potuit eadem in alio instanti, ergo a non potuit in alio intanti generari, ergo etc.”
- 29.
“non est posse idem numero regenerari. Probatum, quia quod semel est corruptum amplius redire non potest, et ideo semel genitum non generatur idem numero.”
- 30.
“de potentia Dei supernaturaliter aut miraculose agente nihil curatur ad praesens, sed loquimur hic physice.”
- 31.
“probabile est dicere Deus non posse facere idem corruptum redire, aut idem numero regenerari, loquendo de eis que vere corrumpuntur, sicut asinus et bos. Homo enim non proprie corrumpitur, sed forma eius a materia eius separatur.”
- 32.
Marsilius’s first and second arguments incorporate points Buridan makes in his second argument, while his third argument closely resembles Buridan’s first, and Marsilius’s fourth and fifth arguments correspond closely to Buridan’s fourth and fifth.
- 33.
Marsilius 1518, 128va: “est aliquod generabile subiective ut materia, et aliquod terminative sicut forma, et aliquod completive ut totum compositum ... similiter aliquod dicitur corruptibile subiective, puta subiectum in quo sit corruptio, aliquod terminative ut forma, et aliquod completive ut compositum.”
- 34.
“generabile dicitur de composito dupliciter. Uno modo simpliciter, ut homo dicitur generabilis, quia potest fieri de novo ens. Alio modo secundum quid, ut solum dicitur generabilis super nostum horizontem.”
- 35.
“Idem corruptibile subiective pluries potest reverti ad eandem formam generabilem subiective substantialiter ... similiter eadem anima potest pluries generari sub eadem scientia in species, et est corruptibile subiective.”
- 36.
Marsilius 1518, ibid.: “generabile secundum quid potest idem numero pluries generari secondum quid. Probatum: quia idem sol pluries generatur super nostrum horizontem.”
- 37.
Ibid.: “generabile completive seu terminative idem numero pluries generari est simpliciter impossibile sive simul sive successive.”
- 38.
See ibid., “et quasi pro eodem accipitur corruptum posse reverti et idem bis generari.”
- 39.
Marsilius 1518, 128va–b: “corrumptum non potest idem in numero redire. Igitur non potest idem simpliciter generari bis. Consequentia tenendum: quia si bis genaretur primo corruptum posset redire. Antecedens probatur sic: quia si corruptum posset redire idem in numero hoc maxime esset propter identitatem causarum concurrentium ad suam generationem, sed propter hoc nequit redire, igitur et cetera. Maior patet: quia non videtur propter quid rediret nisi forte quia possunt omnes cause eedem reverti. Et minor declaratur. Primo in potentiis pure naturaliter agentibus constat quod non possunt omnes eedem cause redire et esse eo quod influentie et motus celestes vel celi idem in numero qui prius fuerunt nunquam redibunt per naturam. Sed quod nec per miraculum declaratur sic: quia si deus ex materia a generasset generabile b tunc isto b manente nunquam ipsum ex materia a iterum ipsum generare posset. Sed non plus posset ipsum generare si corruptum esset b ex iste materia. Ergo deus non potest regenerare corruptum. Ergo corrumptum nequit redire. Maior patet: quia quamvis deus formam ipsius b conservaret sine b nunquam ea. manente secundo eam generaret. Ratio quia quod generatur ante non fuit modo forma ipsius b ante fuit. Ergo non producitur de novo in esse. Ergo non generatur b. Patet: quia non est aliqua potentia ad generandum b de novo, quia non per hoc quod b est corruptum, prout notum est, nec in materia, prout manifestus est, nec in aliquo alio, quia non posset assignari ubi esset. Ergo non magis posset deus producere b de novo eo corrupto quam eo existente. Item propter quid esset deus potentior ad generandum b ipso b corrupto quam ipso existente non potest assignari causa igitur minor est vera.”
- 40.
Marsilius 1518, 128b: “Forma corrupta nulla materia est amodo in potentia ad eam. Ergo non potest generari. Ergo idem nequit bis generari simpliciter. Tenent consequentiae. Antecedens probatur primo quia nulla potentia est ad preteritum. Secundo, quia tota potentia quam habet materia ad formam reducitur ad actum in generatione ipsius forme ex materia. Ergo ammodo non manet materia in potentia ad istam formam. Ergo corrupta ista forma non est materia ista plus in potentia ad eam.”
- 41.
Ibid.: “Tertio probatur sic conclusio. Maior est interruptio in esse quam in magnitudine, sed interruptio in magnitudine impedit identitatem numeralem, ergo a fortiori in esse. Ergo si aliquid non est et prius fuit hoc nequit reverti. Ergo idem non potest bis simpliciter generari. Maior patet de se, et minor patet, quia si lignum continuum dividatur post divisionem non est idem lignum numero quod fuit ante, quia non est idem, cum non sit ens.”
- 42.
Ibid., “Quarto sic. Iste annus nequit reverti, ergo nullum corruptum potest reverti, ergo idem bis simpliciter non potest generari. Consequentia prima tenet: quia non est potior ratio de uno generabili quam de alio.”
- 43.
Buridan 2010, 180: “Si non posset idem numero reverti, sequeretur quod potentia Dei quolibet die diminueretur. Consequens falsum. Et consequentia probatur quia: Deus heri poterat multa creare quae creavit et iam corrupta sunt; et si non potest amplius ea. creare (si non possunt reverti eadem numero), ideo multa poterat quae nunc non potest; et sic potentia sua in hoc est diminuta.” Marsilius 1518, 128rb: “nisi sic sequitur quod virtus Dei continue minor fieret. Consequens est falsum. Probatur consequentia, quia quodlibet generabile non genitum prius Deus potest facere, et postquam ipsum fecisset non posset ipsum iterum facere, ergo minoris virtutis esset quam ante fuisset.”
- 44.
Buridan 2010, 185: “Ad quintam, quando dicitur quod potentia Dei esset diminuta, dico quod non, quia posset recreare et regenerare corrupta.”
- 45.
Marsilius 1518, 129rb: “Ad quintum dicitur quod virtus Dei non redditur minor quia non potest facere corruptum reverti, quia tale non potest reverti, modo non est virtus eius minor eo quod impossibile fieri non potest facere. Et ad probationem istius dicitur quod licet Deus ante potest facere a et non potest postea, tamen postea potest facere simile ipsi a quid facere includit tantam potentiam sicut facere a, et ideo ratio non procedit.”
- 46.
“Respondetur faciliter quod hominis generatio non est proprie generatio. Et est ratio, quia: in generatione proprie dicta est forma que generatur et non forma que causatur miraculose; modo hominis generatio est creatio forme humane in materia; igitur non est proprie generatio. Similiter corruptio hominis non est proprie corruptio, quia in corruptione proprie dicta desinit ess forma que corrumpitur, et corrumpitur substantia in corruptione sue forme substantialis. Modo in corruptione hominis nulla forma corrumpitur, sed solum anima intellectiva a suo subiectio separatur. Et ideo non corrumpitur res que est forma, cum ipsa maneat, nec compositum proprie, cum ambe eius partes maneant, licet bene moriatur propter separationem forme a materia.”
- 47.
“Si aliquid esset in nihilum redactum, utrum Deus possit illud reparare idem numero?” Here is Aquinas’s reply in full: “Respondeo. Dicendum, quod in his quae in nihilum redigi possunt, est quaedam differentia attendenda. Quaedam enim sunt quorum unitas in sui ratione habet durationis continuitatem, sicut patet in motu et tempore; et ideo interruptio talium indirecte contrariatur unitati eorum secundum numerum. Ea vero quae contradictionem implicant, non continentur sub numero Deo possibilium, quia deficiunt a ratione entis: et ideo, si huiusmodi in nihilum redigantur, Deus ea. non potest eadem numero reparare. Hoc enim esset facere contradictoria simul esse vera; puta si motus interruptus esset unus. Alia vero sunt quorum unitas non habet in sui ratione continuitatem durationis, sicut unitas rerum permanentium, nisi per accidens, in quantum eorum esse subiectum est motui: sic enim et mensurantur huiusmodi tempore, et eorum esse est unum et continuum, secundum unitatem et continuitatem temporis. Et quia natura agens non potest ista producere sine motu, inde est quod naturale agens non potest huiusmodi reparare eadem numero, si in nihilum redacta fuerint, vel si fuerint secundum substantiam corrupta. Sed Deus potest reparare huiusmodi et sine motu, quia in eius potestate est quod producat effectus sine causis mediis; et ideo potest eadem numero reparare, etiamsi in nihilum elapsa fuerint.”
- 48.
- 49.
See n. 39 above.
- 50.
See, for example, Rohrbaugh and DeRosset 2004.
Bibliography
Aquinas, Thomas. 1996. Quaestiones de quolibet. In Opera omnia jussu Leonis XIII P. M. edita, t. 25/2. Rome: Leonine Commission.
Aristotle. 1984. On generation and corruption. Trans. H.H. Joachim in The complete works of Aristotle, ed. Jonathan Barnes. Princeton: Princeton University Press.
Braakhuis, H.A.G. 1997. John Buridan and the “Parisian school” on the possibility of returning numerically the same. A note on a chapter in the history of the relationship between faith and natural science. In La nouvelle physique du XIVe siècle, ed. S. Caroti and P. Souffrin, 111–140. Florence: Olschki.
Buridan, John. 2010. Quaestiones super libros De generatione et corruptione Aristotelis, ed. Michiel Streijger, Paul J.J.M. Bakker and Johannes M.M.H. Thijssen. Leiden: Brill.
Caroti, Stefano. 1999. “Generatio potest auferri, non differri.” Causal order and natural necessity in Nicole Oresme’s Questiones super De generatione et corruptione. In The Commentary Tradition on Aristotle’s “De generatione et corruptione,” ed. J.M.M.H. Thijssen and H.A.G. Braakhuis, 183–205. Turnhout: Brepols.
Durand of St. Pourçain. 2012. Scriptum super IV libros Sententiarum. In Distinctiones 43–50 libri quarti, ed. Thomas Jeschke. Leuven: Peeters.
King, Peter O. 1994. Jean Buridan (b. ca. 1295/1300; d. after 1358). In Individuation in scholasticism. The later middle ages and the counter-reformation, 1150–1650, ed. Jorge J.E. Gracia, 397–430. Buffalo: State University of New York Press.
Klima, Gyula. 2016. The problem of “gappy existence” in Aquinas’s metaphysics and theology. In The metaphysics of personal identity, ed. G. Klima, Alexander Hall, and Stephen Ogden, 119–134. Newcastle upon Tyne: Cambridge Scholars Publishing.
Kripke, Saul. 1980. Naming and necessity. Cambridge, MA: Harvard University Press.
Marsilius of Inghen. 1518. Quaestiones in libros De generatione et corruptione. In Egidius cum Marsilio et Alberto de generatione. Venice.
Nevitt, Turner. 2016a. Annihilation, re-creation and intermittent existence in Aquinas. In The metaphysics of personal identity, ed. G. Klima, Alexander Hall, and Stephen Ogden, 101–118. Newcastle upon Tyne: Cambridge Scholars Publishing.
———. 2016b. Don’t mind the gap: A reply to Adam Wood. Oxford Studies in Medieval Philosophy 4: 198–2013.
Oresme, Nicole. 1996. In Quaestiones super De generatione et corruptione, ed. Stefano Caroti. Munich: Bayerische Akademie der Wissenschaften.
Rohrbaugh, Guy, and Louis DeRosset. 2004. A new route to the necessity of origin. Mind 113 (452): 705–725.
Scotus, John Duns. 1894. Ordinatio. In Joannis Duns Scoti Opera omnia, t. 20, ed. L. Wadding. Paris: Vives.
Toledo, Francisco. 1588. Commentaria in librum De generatione et corruptione Aristotelis. London: Sib. á Porta.
Toner, Patrick. 2015. St. Thomas Aquinas on gappy existence. Analytic Philosophy 56 (1): 94–110.
Wood, Adam. 2015. Mind the gap? The principle of non-repeatability and Aquinas’s account of the resurrection. Oxford Studies in Medieval Philosophy 3: 99–127.
Author information
Authors and Affiliations
Corresponding author
Editor information
Editors and Affiliations
Rights and permissions
Copyright information
© 2023 The Author(s), under exclusive license to Springer Nature Switzerland AG
About this chapter
Cite this chapter
Wood, A. (2023). Temporal Origins Essentialism and Gappy Existence in Marsilius of Inghen’s Quaestiones super libros De generatione et corruptione. In: Hochschild, J.P., Nevitt, T.C., Wood, A., Borbély, G. (eds) Metaphysics Through Semantics: The Philosophical Recovery of the Medieval Mind. International Archives of the History of Ideas Archives internationales d'histoire des idées, vol 242. Springer, Cham. https://doi.org/10.1007/978-3-031-15026-5_20
Download citation
DOI: https://doi.org/10.1007/978-3-031-15026-5_20
Published:
Publisher Name: Springer, Cham
Print ISBN: 978-3-031-15025-8
Online ISBN: 978-3-031-15026-5
eBook Packages: Religion and PhilosophyPhilosophy and Religion (R0)