Bibliografia
Por. Gulielmi Occhami,Summa totius logicae, Oxoniae 1675, s. 328–329: „Dicto de syllogismis categoricis dicendum est de syllogismis hypotheticis et primo de syllogismis ex conditionali... De aliis hypotheticis dictum est prius, in tractatu de propositionibus”
Por. także, Łukasiewicz J.,Philosophische Bemerkungen zu mehrwertigen Systemen des Aussagenkalküls, Comptes rendus des séances de la Soc. des Sciences et den Lettres de Varsovie, XXIII (1930). CL. III, s. 67, uw. 17.
Ta forma rozumowania nosi rozmaite nazwy. I tak Łukasiewicz (Elementy logiki matematycznej, Warszawa 1929, s. 32), Sleszyński (Teoria dowodu I, Kraków 1925, s. 159) i Wiegner (Elementy logiki formalnej, Poznań 1948, s. 54) nazywają ją twierdzeniem (prawem) Euklidesa. Scholz (Die klassische deutsche Philosophie und die neue Logik, Actes du Congrès international de Philosophie scientifique, VIII, Paris 1936, s. 7) nazywa ją, „euklidesowym kryterium prawdy”; Mostowski (Logika matematyczna, Warszawa—Wroclaw 1948, s. 24) nazywa ją „prawem Claviusa”, Vailati (A proposito d'un passo del Teeteto e di una dimostrazione di Euclide, Bologna 1904, s. 9) nazywa ją formą rozumowania przez sprowadzenie do absurdu; Czeżowski (Logika, Warszawa 1949, s. 35) nazywa ją odwrotnym prawem redukcji do absurdu; Wolf (Philosophia rationalis sive logica, Francofurti et Lipsiae, (1 ed 1728) 1740, s. 425) nazyma ją pewną admianą apagogicznego sposobu dowodzenia.
Por. także G. Vailati,Sur une classe remarquable de raisonnements par réduction à l'absurde, Revue de Métaphysique et de Moral, XII (1904), s. 800, oraz tegoż autora: Aproposito d'un passo del Teeteto e di una dimostrazione di Euclide, Bologna 1904, s. 10).
Erhardi Weigelii,Analysis Aristotelica ex Euclide restituda, Jenae 1658, s. 91: „Gratis igitur hunc sibi finxerunt demonstrandi modum (sc. Euklidesa) et proinde gratis etiam ipsi sibi eundem habeant”.
Additional information
Allatum est die 25. Aprilís 1952.
Rights and permissions
About this article
Cite this article
Korcik, A. Przyczynek do historii i rachunku zdań. Stud Logica 1, 247–252 (1953). https://doi.org/10.1007/BF02272284
Issue Date:
DOI: https://doi.org/10.1007/BF02272284